Fijn nieuws: ik ga zwangere mama’s zonder roze wolk begeleiden

Sinds ik Frou Frou Begeleiding ben gestart, heb ik al veel moeders mogen helpen die na de bevalling niet op een roze wolk zitten. Het voelt nog steeds onwerkelijk en tegelijkertijd levensecht, dat ik dit werk mag doen, na alles wat ik zelf heb meegemaakt. Ik voel me zo dankbaar!

Gedurende de afgelopen jaren, kwam steeds vaker de vraag: begeleid je ook moeders die in hun zwangerschap al niet op een roze wolk zitten? Dit deed ik wel, maar was niet de standaard. Omdat de vraag steeds vaker komt en ik via social media steeds meer om hulp gevraagd wordt, heb ik besloten om mijn werkzaamheden als therapeut uit te breiden

Vanaf nu ga ik ook moeders begeleiden die in de zwangerschap al niet op een roze wolk zitten. Of dit nu moeders zijn die gewoonweg niet lekker in hun vel zitten of onzeker zijn. Of de mama’s die iets ingrijpends meemaken tijdens hun zwangerschap: een overlijden, baanverlies, HG, HELLP, alle moeders zijn welkom.

Omdat dit onderwerp ook nog enorm in de taboesfeer hangt, vind ik het belangrijk om hier meer aandacht voor te vragen. Steeds meer moeders voelen de druk om tijdens de zwangerschap alleen maar happy te zijn. Ik zie dit niet alleen bij moeders die via de natuurlijke weg zwanger zijn geworden, maar ook bij de vaders en moeders die een fertiliteitstraject achter de rug hebben. Bij laatstgenoemde ouders, ligt de lat vaak enorm hoog. Want, ze hebben enorm veel moeten opofferen en doorstaan om deze zwangerschap te mogen krijgen. Dus dan moet het allemaal leuk en fantastisch zijn.

Als de zwangerschap dan niet van een leien dakje gaat of moeder zich simpelweg niet blij voelt, is dit vaak een enorme domper. Dit wordt vaak in rap tempo opgevolgd door gevoelens van schuld en schaamte. Want: ik zou toch dankbaar moeten zijn dat ik überhaupt zwanger heb kunnen worden? Natuurlijk zijn deze moeders blij dat het gelukt is om zwanger te worden. Maar wil dat zeggen dat er ook meteen sprake moet zijn van een roze wolk? Nee!

Dus, voor al die moeders die thuis zitten met een zwangere buik en denken: ik vind er geen snars aan: weet dat je hierin niet alleen bent. En bovendien: dat er iemand is die je kan helpen. Ook ik zat tijdens de zwangerschap al niet op een roze wolk, doordat mijn lieve oma overleed. Zij was mijn rolmodel, mijn moederfiguur, mijn steun en toeverlaat. Dat ze uitgerekend overleed toen ik 22 weken zwanger was, vond ik niet te verteren. De hormonen maakten de rouwverwerking tien keer zo heftig als normaal en ik huilde zoveel. Ik voelde me totaal verloren en het verdriet was amper te behappen.

Ik kaartte dit aan, bij mijn toenmalige huisarts, de verloskundige, de gynaecoloog. Niemand vond het zorgwekkend en ik kreeg te horen: “wie dan zorgt, wie dan leeft.” Een behoorlijk achterhaald principe, als je het mij vraagt. Want, wie laat er nu een zwangere vrouw, die bol staat van de hormonen, aan haar lot over als ze zo’n belangrijk person in haar leven verliest? Daarom wil ik me hard maken voor goede mentale zorg en begeleiding tijdens de zwangerschap, voor moeders die zich kwetsbaar voelen en die een steuntje in de rug nodig hebben. Want dat is volkomen normaal!

Herken je bovenstaande en denk je: dit gaat over mij. Ik voel me ook niet op een roze wolk zitten in mijn zwangerschap? Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. En ik ga je door deze periode en die van na de bevalling heen helpen