Beeld: Daniek
Als je kinderen ineens verdwijnen…
Vandaag ging ik Julie ophalen van school. Op zich al een uitdaging met die dubbele wagen, want die bocht met het gekke opstapje naar het kleuterpleintje krijg ik gewoon niet goed gemaakt. Op de terugweg moest ik weer iemand om hulp vragen om het paadje uit te komen. Een vriendelijke meneer tilde even mee.
Precies op dat moment zag ik Julie en Lou de menigte op het schoolplein in verdwijnen. “Julie, Lou, bij mij blijven!” Maar ze hoorden me niet. Weg waren ze, opgegaan in de massa.
Mijn hart sloeg meteen een paar slagen over. Vooral omdat Lou geen greintje angst kent. Julie is wat voorzichtiger, maar ook zij was ineens verdwenen. Ik probeerde ze te spotten, maar ze waren nergens. Minuten voelden als uren. En de paniek sloeg toe.
Ik zocht overal. Schoolplein, fietsenrekken, de stoep langs de school. Overal waar ze konden zijn. Langzaam liep het plein leeg, ouders en kinderen gingen naar huis. Maar niet mijn kinderen. Ik wist niet meer waar ik moest kijken. Mijn hoofd draaide overuren met de engste scenario’s. Als ik ze nu niet vond, zou ik 112 bellen.
En toen, opeens, zag ik ze. Tussen twee auto’s, recht naast een bussluis, ver weg van het schoolplein. Veel te ver. Dit had zo anders kunnen aflopen.
Zodra ik ze zag, schreeuwde ik: “Julie en Lou, HIERKOMEN! NU!” Mijn stem trilde van de adrenaline. Julie begon te huilen en ik ook. We vlogen elkaar in de armen. Ze was echt geschrokken. Lou daarentegen… die keek me doodleuk aan en zei: “Mama, wij mogen zelf bepalen wat we doen.”
Uhh… nee. Niet nu, jongen. Echt even niet.
Mijn benen trilden, mijn hart bonkte nog in mijn keel. Ik wist niet of ik moest huilen, lachen of ze gewoon allebei aan me vast moest ketenen.
Het was goed afgelopen, maar die paniek? Die wil ik nooit meer voelen.
En nu vraag ik me af… hebben andere ouders dit ook wel eens meegemaakt? Hoe gaan jullie ermee om als je kinderen straks alleen buiten gaan spelen? Ik dacht altijd dat ik redelijk relaxed was, maar dit heeft me echt even teruggefloten. Misschien toch een loopkoord? 😅
Daniek
Serie Blogger
Mama van 4(+ 1 Bonus) 👩🏽
Natuurlijk ouderschap 🍃
Pedagogisch professional & coach 🧑🎓
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Pubers: helemaal zo gek nog niet
Eerste hapjes: vers, biologisch of gewoon een potje uit gemak?
“Daar heb je die bijter…”
Help! Hoe geef ik elk kind genoeg aandacht?
Ben ik er echt voor mijn kinderen?
Voorlezen hoort bij de opvoeding.. of niet?
Borstvoeding: van yogahoudingen tot kolven in de auto
Hét RS virus, je moedergevoel heeft altijd gelijk
“Slapen ze niet in hun eigen bed?!”
Wat je kinderen je kunnen leren over jezelf
Kerst in ons volle nest. Kijk je mee?
Ik heb mij zelden zó geschaamd voor m’n kind
De onverwachte wending die mijn vierde bevalling bijzonder maakte
Na 3 bevallingen de regie in eigen handen
De Easywalker, dé buggy die mijn ochtendrun redt
Hoe ik suiker verbande en ons leven veranderde
Het leed dat oorpijn heet
Help, mijn kind zit achter een beeldscherm!
‘Gewoon een nacht laten huilen, dan gaat het over’
Hij had mijn vader kunnen zijn
Waarom wij kozen voor Montessori-onderwijs
Sinterklaasstress of Sinterklaaspret?