Voelt alsof ik mijn baby uit m’n bekken duw

Foto is in november gemaakt, op curaçao. Met zo’n 32 – 37 graden waren mijn voeten nog gewoon slank en m’n onderkin nog niet zichtbaar.

Inmiddels zijn we de veilige beval zone in gegaan en ben ik al 2 dagen zo opgezet dat het lijkt alsof ik ergens allergisch voor ben. Ik gok door de warmte, maar met 2 voorgaande december baby’s, heb ik geen warme dagen aan het einde gekend.

De nesteldrang kwam gisteren boven, dus er moest ineens vanalles gebeuren. Daar waar ik eerst een half uur op m’n beurt moest wachten om 4 nieuwe stofjes te kopen (naaimachine is m’n grote vriend). De bezorgde medewerker van de grote winkelketen bood me een stoel aan.

Nee laat me maar staan, misschien komt de baby dan vandaag! Haha!

Een gekke dag vandaag, want precies 8 jaar geleden had ik een positieve test. Mijn eerste en enige eisprong in 10 jaar tijd, want ik was gestopt met de pil, omdat iksamen met mijn ex besloten had ervoor te gaan. Deze zwangerschap heeft helaas geen stand gehouden, net als onze relatie.

Daarna was de eerste eisprong, 4 jaar later, door het ziekenhuis opgewekt want mijn lichaam deed helemaal niets meer en vlak daarna ontmoette ik mijn man.

Nadat ik een uur later eindelijk de winkel uit kom,besluit ik dat we best de hele garage op kunnen ruimen.

Onze garage (60m2) heeft een zolder en ik beloof mijn man dat we van de zolder zullen afblijven.

De base van de maxicosi wordt tevoorschijn getoverd, en ik vind eindelijk de adapters terug die op de duowagen passen. Met wat gepruts, het monteren van een meerijdplankje met stuur en zitting, maak ik van de tweeling wagen een heuse drieling wagen.

Mijn dochter aait de maxicosi, “Mama morgen baby kijken?”

“Nee liefje, we gaan niet meer naar de baby kijken, als de baby nu komt dan is de baby uit mama’s buik”.

“Ooh, boren!”

“Ja, dan is de baby geboren”.

Manlief ziet de drieling wagen en slaat een arm om me heen.

“Hoe werkt jouw brein” zegt hij met een glimlach.

“Ik zal er nog een leuk feitje aan toevoegen. Wanneer ons kind eventueel met dwerggroei geboren wordt (want die mogelijkheid bestaat nog steeds), past er ook een liggende maxicosi op de duowagen” vertel ik hem.

Ik mest onze minivan uit en pak een opzetborstel op mijn boormachine. Deze maakt alle vloermatjes grondig schoon. Wanneer de 2 kinderstoelen naast elkaar staan (dochter 10 kg en zoon 12 kg dus echt nog gebonden aan babystoelen), past er precies een base naast.

Handig, zo’n grote auto!

Wanneer ik me besef dat ik niet meer lopen kan door de enorme voeten, plof ik eventjes op de bank met de voeten omhoog. Dat was een energieke dag!

Vandaag besloot ik dat we er nog zo’n dag aan vast gingen plakken. Want de baby mag geboren worden en ik voel de tijd dringen. Vanwege diabetes loop ik liever niet voorbij de 40 weken. En ik heb geen insuline hoeven spuiten deze keer, dus de baby mag zich melden!

Nog even wat leuke mandjes halen voor in de commode, manlief en kids wilden graag even mee. Er stond een springkussen voor een restaurant en uiteraard moesten de kinderen daar even spelen. Op de terugreis vielen ze in slaap, we besluiten het rondje te vergroten en even langs een attractiepark te rijden in Duitsland (we wonen aan de grens) omdat we online maar niet kunnen uitvogelen wat de entreeprijzen zijn.

Eenmaal thuis vraagt mijn dochter of we nog een rondje in de bakfiets kunnen doen, dus snijd ik nog wat appels voor de dieren in het park.

Tijdens het fietsen voelt het alsof ik mijn ingedaalde baby uit m’n bekken duw. Het laatste stukje op de terugreis lukt het fietsen niet meer (onze bakfiets is niet elektrisch). Een diepe buiging voor alle moeders die hoogzwanger nog op de (niet elektrische) bakfiets kunnen fietsen!

Ik maak alvast het pizzadeeg voor ons allemaal en ik gooi m’n vierkante voetjes omhoog.

Ik hoopte zo dat deze zwangerschap m’n voeten een maatje wilden groeien! Nou, dat is gelukt, de verkeerde kant op…

Er gebeurd niets, helemaal niets..

Die weeën die ik veel te vroeg had? Niets meer van te bekennen..

Komt u maar baby!