Beeld: Anika
We hebben, of eigenlijk hadden, een huiseend…
Ze heet Rambo, maar toen ze toch een meisje bleek, werd het eend…
Eend mocht met het mooie weer naar buiten en was ineens, 3 dagen geleden spoorloos verdwenen.
Zo ook de luier van onze dochter. Een smal meisje met maat 74 onderbroekjes omdat een maat groter afzakt nadat deze op de kookwas heeft gestaan en in de droger is geweest.
Het potje was al langere tijd aanwezig, maar werd niet gebruikt. Een stukje de schuld van mama aan de Chemo, een stukje papa die slecht tegen de nieuwe obsessie van de kinderen kon.
Vorige week was het zover. Ik kocht een wc bril met een vaste kinderbril in de bril verwerkt. Ik kocht een trappetje die licht genoeg is om door een peuter in elkaar te klappen. En daar gingen ze. Mijn dochter van net 3 en mijn zoon van net 2.
Wederom was er een obsessie. Maar deze keer zonder Chemo en dus lootste ik mijn man door het proces.
Laat ze maar, dit is 3 dagen leuk en 3 dagen hebben we ernstig water en toiletpapier verspilling. Daarna is de lol eraf.
Mijn man werd er letterlijk tureluurs van. Onderbroek aan, uit, aan, wc, doorspoelen en herhaal.
Dag 2 wilde onze 2 jarige al weer een onderbroek aan, het was na 2 ongelukjes wel veel werk.
Onze 3 jarige had echter de hele dag een droge onderbroek, hartstikke trots!
In deze oefen week haalt ze gelijk haar plas diploma op school, ook daar durft ze nu zelfstandig naar het toilet.
Inmiddels zijn we een week verder, liggen onze kindjes op bed en vertelt onze dochter dat ze even moet plassen. Ze schuift netjes op haar billen van de trap, om beneden naar het toilet te gaan. Haar pinguïn potje moet schoon blijven denk ik, want deze staat op haar kamer.
Wanneer ze klaar is wil mijn man met haar mee naar boven lopen. Ze staat op de trap en schud haar vinger heen en weer.
Nee nee papa, doe ik zelf.
Ze loopt haar kamer weer in, trekt de deur achter zich dicht, gaat haar bed in en trekt de dekens over zich heen..
Ik weet niet wanneer ze besloten heeft ineens zo’n grote meid te worden, maar zoveel stappen tegelijk vindt mama echt wel even slikken.
Trots kijk ik naar de camera. Ze ligt heerlijk onder haar dekens..
Vlieg maar een stukje uit kind…
Toeval wil, dat we vandaag onze uitgevlogen eend zagen zitten aan de waterkant. Fijn om te zien dat het goed met haar gaat.
Loslaten.. Ik vind het het moeilijkste van allemaal…
Anika
Serie Blogger
Mama van 3. Getrouwd met Gerard en woon met m’n gezin in een dorpje in Drenthe. Ik schrijf over het leven na borstkanker, mijn gezin en mijn relatie.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Selfcare, Afvallen & Shoppen
Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen
Dat weekend vormt voor mij een belangrijk moment in het hervinden van mijn kracht
Wanneer ik in de nacht weer machteloos naast het bedje sta
Het onbekende betreden.
Ik wilde zo graag hormoon vrij leven..
Ziek zijn is niet alleen fysiek zwaar
Het voelt niet goed, ze heeft duidelijk iets onder haar leden
Het voelde als of er iets goed mis was met ons meisje
De gezelligheid van kerst
Overleven, groei en hoop op de toekomst
Een spannend moment van loslaten..
Een kleuter haar eigen keuze’s laten maken
De engel en de bengel
Suikerprikken: zonder suiker
Het leed dat diëten heet…
Hobbel de knobbel 2.0
DEEL 2: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 5: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 4: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 3: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
”In Nederland heeft iedereen altijd haast”
De kinderarts liet het aan genetica over
Ik schreeuw: “Kom op vent! Huilen!”
Met grof geweld trek ik de protheses uit het topje
Eindelijk kan ik zeggen dat ik van mezelf hou
Definitief afscheid nemen van je buik
Voelt alsof ik mijn baby uit m’n bekken duw
Met een zucht van opluchting veeg ik tranen weg
Zorgen na de 20-weken echo
Update: over ons draakje
Melkkraantjes
Het wordt een…
Ziek, zieker, ziekst
Mijn diabetes is vermist
We krijgen de stempel nu vast wel
Zwanger solliciteren
Lieve papa
Je rugzak
DEEL 1: ”En dan staat je wereld op zijn kop”