Beeld: Anika
Met wat weeën de afgelopen dagen komt de blog steeds niet af. Het is nog veel te vroeg, de echo om te kijken of de cervix lengte wordt verkort is er ook al een keer geweest, maar het lijkt allemaal niets te doen…
32 weken vandaag, weer niet geslapen, weer gerommel en vanmorgen kwamen de krampen weer zo hard dat ik niet meer stil kin zitten.
Net als gisteren en eergisteren, toen ik echt dacht dat ik ging bevallen, maar ineens alle weeën ermee stopten..
M’n lieve buurvrouw die mee ging de auto wegbrengen naar de maker. En hem vervolgens toch ook maar weer ging ophalen omdat mijn man het toch onveilig vond.
Die auto, die eigenlijk best een dag had kunnen wachten, maar vanwege de weeën toch liever bij huis staat, voor het geval we ineens in het ziekenhuis moeten zijn.
Het had ook niet veel uitgemaakt. Na 1 uur slaap, al 3 nachten lang ben ik vandaag ook niets waard.
M’n vriendin zei vorige week dat het vast spanning moest zijn. Kanker, Chemo, plots zwanger en dan ook nog eens niet weten wat er met je kind aan de hand is.
Feit blijft wel dat m’n buik zich niet meer ontspant, behalve in bad, als ik mazzel heb.
De baby, ontmeetbaar op P0, was de laatste guo weer wat op het lijntje gezakt met lengte van de armen en benen.
Het hoofd gaat echter wel hard met een bovengemiddelde.
Daar waar ik dacht deze laatste guo antwoorden te krijgen, bleven de professionals weer vaag.
Het kostte me een aantal telefoontjes, mailtjes en een bericht in mijn medisch dossier voordat ik na de 3e keer eisen, eindelijk een doorverwijzing kreeg naar het wkz.
Ineens was de zorgvraag zo uitgebreid dat ik zelfs op 2 verschillende expertises “recht had” op een second opinion.
De eerste vanwege de armen en benen die 6 weken groeiachterstand hebben.
De tweede vanwege de klinisch geneticus.
Nou, doe ze dan alle 2 maar.
Na 2 werkdagen en het weekend ertussen belde ik ze zelf maar op. Het wkz ging 2 dagen dicht dus ik moet nog wat langer wachten op mijn afspraak. Dan is het nog een wachtlijst want het is druk en daarna moet de gyn nog beoordelen hoeveel spoed welke aanvraag heeft.
Ik lachtte als een boer met kiespijn toen ik dit mijn man vertelde. “Dit wordt pas na de geboorte hoor” , zei ik.
Ons kind heeft geen signalen van gezondheidsgevaar, dus dit is geen dringende zaak.
Ik werd na een paar uur al gebeld. Ik kan een week later al terecht.
Pfoe, nog net optijd…
Nu geduldig wachten tot de afspraak..
Anika
Serie Blogger
Mama van 3. Getrouwd met Gerard en woon met m’n gezin in een dorpje in Drenthe. Ik schrijf over het leven na borstkanker, mijn gezin en mijn relatie.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Selfcare, Afvallen & Shoppen
Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen
Dat weekend vormt voor mij een belangrijk moment in het hervinden van mijn kracht
Wanneer ik in de nacht weer machteloos naast het bedje sta
Het onbekende betreden.
Ik wilde zo graag hormoon vrij leven..
Ziek zijn is niet alleen fysiek zwaar
Het voelt niet goed, ze heeft duidelijk iets onder haar leden
Het voelde als of er iets goed mis was met ons meisje
De gezelligheid van kerst
Overleven, groei en hoop op de toekomst
Een spannend moment van loslaten..
Een kleuter haar eigen keuze’s laten maken
De engel en de bengel
Suikerprikken: zonder suiker
Het leed dat diëten heet…
Hobbel de knobbel 2.0
DEEL 2: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 5: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 4: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 3: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
”In Nederland heeft iedereen altijd haast”
De kinderarts liet het aan genetica over
Ik schreeuw: “Kom op vent! Huilen!”
Met grof geweld trek ik de protheses uit het topje
Eindelijk kan ik zeggen dat ik van mezelf hou
Definitief afscheid nemen van je buik
Voelt alsof ik mijn baby uit m’n bekken duw
Met een zucht van opluchting veeg ik tranen weg
Zorgen na de 20-weken echo
Uitvliegen en loslaten
Melkkraantjes
Het wordt een…
Ziek, zieker, ziekst
Mijn diabetes is vermist
We krijgen de stempel nu vast wel
Zwanger solliciteren
Lieve papa
Je rugzak
DEEL 1: ”En dan staat je wereld op zijn kop”