Militaire operatie: inpakken om te kamperen

Je hebt mensen die zodra Sint het land uit is hun zomervakantie boeken! Waanzinnig intrigerend vind ik dat. Hoe in de lieve vrede krijg je het voor elkaar om dan al over je zomervakantie na te denken? Ik ben allang blij wanneer ik heb kunnen bedenken wat we de volgende dag gaan eten.. De zomervakantie voelt dan echt nog eindeloos ver weg.

Maarrrr, zoals we het nu gedaan hebben blijkt ook niet hélemaal onze manier.

Ik zou willen zeggen dat ik zo’n hippe, jonge, vlotte moeder ben die de boel zo heerlijk op zich af kan laten komen. Maar nu hadden we dus een week voor we op vakantie gingen nog steeds geen camping.. dus we moesten nog op jacht!

Koos en ik zijn échte Italië lovers maar deze keer hadden we besloten dat heel Europa een optie zou kunnen zijn.

We hebben wel wat eisen: het liefst aan een meer of zee (valt 80% van de campings in Europa al af, I know), tent op het gras i.p.v zand en in de buurt van een stadje waar je zalige (Italiaanse) ijsjes kunt eten.

Eindstand: we gaan naar het Gardameer! Toch weer ons geliefde Italië en als ik de website mag geloven is er een heerlijk zwembad (en meer!) voor onze waterrat Jens. Toch nog alle boxen af kunnen vinken. Phieuw.

Eerlijkheid gebied te zeggen dat het niet een ontspannen zoektocht was hoor. Koos en ik zaten al mokkend alle volgeboekte campings af te struinen. Van voorpret was dus weinig sprake. Chagrijnig omdat we niks konden vinden gaven we het die avond dan ook op. De volgende dag heb ik m’n tanden er nog een keer in gezet en uiteindelijk vond ik wat!

Dan hebben we het nog niet gehad over het inpakken.

De postbezorgers konden bijna bij ons intrekken, zo vaak waren ze aan de deur. Maar, voor het goede doel! Want op de dag voor vertrek moest alles samen komen. Alles wat zo zorgvuldig uitgedacht was in mijn hoofd. Kinderen naar de opvang en gaan!

De héle dag ben ik aan het inpakken en opruimen geweest. Alle zooi overal vandaan trekken, cadeautjes voor Jens inpakken voor onderweg, cadeautjes voor z’n verjaardag, nog een wasje hier en daar, snacks gesneden, brood alvast gesmeerd (ja, ben zo lekker gewoon gebleven). Ik ging goed!

Dan kunnen we het nu ook even hebben over het takenpakket van Koos. Dat was de aanhanger, dakkoffer, vignets en al dat soort zaken.

Rondom vakanties kom ik elke keer weer tot het besef dat onze breinen gewoon anders denken. Ik bereid alles in aanloop naar zo’n inpakdag zorgvuldig voor zodat ik uiteindelijk vol gas kan gaan. Bij Koos gaat dat iets… meer last minute.

Inmiddels heb ik dat een beetje los gelaten en stond ik er niet van te kijken dat er nog een (heel specifiek soort blijkbaar) reserveband verwisseld moest worden en we daarvoor 3 garages af moesten. Of dat er een sleutel miste van de dak dragers en die ook nog bij een webshop opgepikt moest worden.

Het is oké! Laten we het zo zeggen, het gaf wat afwisseling aan de dag in plaats van alleen maar binnen in huis te zijn.

Koos is de beste Tetris man op aarde, want alle zooi die ik bij elkaar heb geschraapt, heeft hij allemaal weg weten te werken in de auto, aanhanger en dakkoffer. Het is werkelijk waar een wonder. Het was nogal wat.

We gaan deze keer eens uitproberen of we het wat vinden om in de nacht te rijden (alles voor een enigzins rustige achterbank, zeg nou zelf) Dus, kindjes om 02:05 uur uit bed getrokken en nu rijden we! Jens wilde nog even weten of we zijn zwembandjes wel mee hadden (smelt) en viel toen weer (duurde wel even) lekker in slaap.

Oja, wel m’n lekkere gezonde snacks vergeten mee te nemen uit de koelkast… nouja vergeef het me.