Welkom in ons gezin!

Hallo hallo! Welkom in ons gezin! Het is de hoogste tijd dat wij elkaar een beetje leren kennen. Ik zal beginnen!

We starten bij Koos, mijn man. Hoe zal ik hem eens omschrijven? Sportief! Hij traint voor de marathon van Parijs (I know, why on earth zou je?!), is analytisch, erg grappig (vindt hij zelf ook, want meestal begint hij zelf al keihard te lachen voor hij de grap goed en wel uitgesproken heeft), lief, een doorzetter (als hij iets belangrijk vindt, moet en zal het gebeuren. Met de nadruk op: als hij iets belangrijk vindt. Zo missen er bijv. al 2 jaar plinten in ons huis).

5 jaar geleden trouwden wij! Je weet wel, op zo’n moment dat je nog jong bent (ik was 23), je denkt dat de wereld aan je voeten ligt en natuuuuurlijk beloofden wij elkaar trouw in goede en slechte tijden. Want dat kunnen wij uiteraard aan. Wij, samen, altijd.

Nou, inmiddels zijn wij 2 kinderen verder en is de realiteit er wat meer ingekickt hoor. Terug op aarde, hallo, welkom.
Het is lang niet allemaal makkelijk, zelfs zo’n huwelijk niet. Voor dat ‘altijd samen’ moet je enorm hard werken. Want best regelmatig voelt het niet als ‘samen’ maar hobbelen wij als twee huisgenoten door het huis. Hier later natuurlijk meer over.

Dan nog die twee bloedjes van kinderen van ons. Want dat zijn het hoor. Vaak.
Jens is de oudste, 2,5 jaar. Wat een heerlijk kind! Met z’n blonde krullen beleeft hij alles in z’n leven intens. Zijn emoties zijn altijd puur en met volle overtuiging.
Hij is dol op klimmen, op pad zijn, knutselen, en knuffelen. Jens is niet het type ‘ik zit 20 minuten stil op de grond een boekje te lezen’. Jens is meer het type: ‘wat gebeurt er met een stapel boeken (of alle andere dingen die ik tegenkom) als ik het op de grond smijt’.

Jens maakte mij moeder. Dat vond ik wereldschokkend. Mijn eigen leven, dat wat ik perfect georganiseerd, uitgedacht en in kaders geplaatst had, werd doorbroken (ontzettend gewenst, verlangd en op gehoopt) door Jens. Ik heb hier echt aan moeten wennen.

Want dat ben ik, hi! Ik houd van structuur, voorspelbaarheid, maar ben ook dol op het avontuur, reizen, op gezelligheid en warmte. Ik ben best onhandig, stoot altijd m’n tenen of laat dingen vallen.
Ik geniet van mijn vriendinnen en familie. Ik heb een haat-liefde relatie met sporten. Ik doe het zeg maar omdat het moet en goed voor mij is. Daar waar Koos thuis kan komen met ‘oh die 17 km was écht even lekker’, zal ik dat waarschijnlijk nooit meemaken.
Ik ben sensitief en voel altijd van alles (voor de oplettende lezer, een tegenpool van onze analytische Koos dus).
Wanneer ik mij ongemakkelijk voel ga ik stomme grapjes maken of bluf ik mij door een situatie heen.
I love toneel en theater en kom daar ook ooit zelf te staan, dan weet je dat vast!

En dan nog Isa, de kleinste van het stel. Nu 6 maanden oud en een heerlijke baby.
Ze lacht veel, is een alerte, ondeugende baby. Ze kan erg goed gillen. Vaak en hard ook. Best intens. Waarop Jens schreeuwt: ‘ISAAA NIET DOEN, AUW OREN!’. Of, wanneer hij een filmpje kijkt: ‘ISAA, IK NIET VERSTAAN MEER!’. Nou, zo gaat het ongeveer bij ons.

Wij proberen er ook maar wat van te maken en vinden het leuk als jullie het mee willen beleven! Welkom in ons gezin!