“Ik wil naar huis”

Donderdag 11 januari t/m Donderdag 18 januari

De arts en verpleegkundige laten ons, na het vaststellen dat Mees is overleden, alleen met Mees. We zijn bij hem en kunnen niet anders dan hem vast houden en huilen.

5 weken lang heeft Mees op de IC gelegen, 5 weken lang gevochten, 5 weken lang dapper geweest, stoer geweest, sterk geweest… en dan nu dit…
We mochten van de IC af was het plan, het ging zo goed, en dan nu dit…
Mees had zo goed als gewonnen van de Leukemie, en dan nu dit….

We zijn boos en verdrietig maar ook heel trots op Mees. We kennen echt niemand, helemaal niemand die zo ongelofelijk sterk, dapper en stoer is.

Als de eerste regel dingen gedaan zijn, proberen we naast Mees nog wat uurtjes te slapen, het is immers nog midden in de nacht.
Donderdagochtend worden er op de IC nog wat dingen geregeld en daarna gaat Mees mee naar huis, daar waar hij het liefste was.
Steeds als het even lastig was in het ziekenhuis zei Mees “ik wil naar huis” en dat gaan we nu doen.
Op de IC komen overal artsen en verpleegkundigen vandaan, er wordt een erehaag gevormd en zo lopen we, onder begeleiding van Mees zijn favoriete verpleegkundige enb de uitvaartbegeleiding naar buiten. Op naar huis.

Heel de week is onze familie dicht in de buurt.
Er komen nog twee verpleegkundige van de IC bij ons thuis. Er zijn leerkrachten van school die afscheid komen nemen. We regelen samen met de uitvaartadviseur het mooiste afscheid voor Mees, passend bij hem en ons, ik maak de kaart, we kiezen samen muziek uit, we maken met Juul samen Mees zijn kanjerketting af want dat is hem zelf helaas niet meer gelukt.

En dan op 18 januari komt het moment dat we echt afscheid moeten gaan nemen.
In besloten kring, in een kasteel met genodigden, een informeel samenzijn voor Mees.
Met al zijn lievelingseten en drinken, brownie, appeltaart, frikandellen, friet en Fanta, heel veel Fanta.
De muziek van Flemming en Kinderen voor Kinderen op de achtergrond, Mees zijn leukste, mooiste en grappigste foto’s in een diashow. Zijn hele klas is erbij, en iedereen heeft een mooie helium ballon voor Mees. Ook vragen we of de fotograaf die ons al vaker als gezin heeft gefotografeerd het ziet zitten om dit afscheid voor ons vast te leggen, en dat wil ze. Eeuwig dankbaar!

Als we daarna met Mees door de erehaag over de brug van het kasteel rijden, in een stoere Landrover Defender, breekt de zon door…
Alleen met onze naaste familie gaan we met Mees naar het crematorium.

Niet zoals we hadden gewild, wel zoals het nu moet en volgens Mees zijn wens,
“ik wil naar huis” en dat kan hierna…

“Ik kan er niks aan doen, het gebeurt gewoon
Ik hou het niet tegen, ik ben machteloos
Ja, je kijkt me aan, ziet m’n Nike’s gaan
Het is al te laat”

Flemming – Automatisch

In de blogs heb je kunnen lezen dat we veel gebruik hebben gemaakt van de woonkamer van het Ronald MC Donald in het WKZ. Omdat we graag iets terug wilde doen voor hen hebben we bij het afscheid van Mees een actie geopend, speciaal voor de woonkamer.

Inmiddels worden we ook betrokken bij de plannen waaraan het geld dat met deze actie is ingezameld wordt besteed, als eerbetoon aan Mees. Het eindresultaat zullen we zeker delen, dit gaat alleen nog wel, even duren.

Daarom deel ik deze actie ook met jullie. Alle beetjes helpen, mocht je iets kunnen missen dan waarderen we dat heel erg!

https://www.starteenactie.nl/acties/mees

Bedankt voor, alle hoop, hartjes, liefdevolle reacties en medeleven.

Liefs Simone