Het velen huilen was zo intens

Waar ik op het begin best angstig en onzeker was, kreeg ik steeds meer vertrouwen dat het goed ging komen. We konden de “ziekenhuis” periode eindelijk een beetje achter ons laten. Eindelijk kwamen we in rustig vaar water terecht gekomen.

Toen S gecorrigeerd 2 maanden oud was begon ze naast haar standaard huil uurtjes in de avond. Steeds meer op de dag te huilen. Waar ze eerder makkelijk overal sliep, sliep ze bijna tot niet meer op de dag. Het slapen werd vervangen voor huilen heel veel huilen, het ging door merg en been. Met moeite kreeg ik haar na uren wandelen eindelijk in slaap. Vaak maar voor 15a 20 min en dan begon het riedeltje weer opnieuw. Het was zo intens en slopend, de dagen voelden steeds langer en langer. Hopeloos bleef ik rondjes lopen om haar rustig te krijgen. Ik voelde me zo machteloos en wist niet wat er met haar aan de hand was. Heeft ze ergens last van?

Ik ben uiteindelijk met S naar een osteopaat geweest. Het bleek dat ze helemaal vast zat en vol spanning. Ergens heel logisch met wat ze in een korte tijd allemaal meegemaakt had. Na meerdere keren geweest te zijn had ik het idee dat het wat “beter” ging. Althans ze sliep de nachten opeens door, maar zodra ze wakker was begon het huilen opnieuw. Het bouwde zich langzaam op tot het hoogte punt op de dag.

Ik was ten einde raad en had echt dagen dat ik mezelf moest bedwingen haar niks aan te doen. Het lijntje werd zo dun.. Voor me gevoel liep ik zo zwaar op me tenen en kreeg ik geen adem. Ik bereikte een punt dat ik zoveel onmacht voelde, waardoor ik bijna een grens overging. Ik wilde alleen maar dat ze stopte met huilen. Zelfs als ik alleen was hoorde ik haar nog huilen.

Op dat moment ben ik hulp gaan zoeken..

Weten hoe het verder gaat blijf volgen 🤍