Crèche Confessions: “Goed verstopt hè juf!”

“We zitten in de kring en hebben zojuist met alle kinderen afgesproken dat we buiten een natuur ­speurtocht gaan doen. Alle kinderen ruimen hun stoeltjes op en lopen naar de kapstok om hun jas en schoenen aan te doen. Iedereen staat klaar en we tellen nog een keer de kinderen. Hé, we missen iemand en we roepen, ‘Yara, kom je ook?’ We krijgen geen reactie. ‘Wie weet waar Yara is?’ vragen we aan de kinderen, maar niemand weet het. Ik loop naar de wc, kijk onder de tafels, in de slaapkamers, achter de bank, maar nergens is Yara te vinden.”

Klein beetje paniek

“Dan krijg je als leidster toch wel een beetje paniek. Is ze dan al naar buiten gegaan zonder dat wij het gemerkt hebben? Mijn collega gaat alvast met de kinderen naar buiten, maar ook daar is ze niet. Het beetje paniek is inmiddels omgeslagen in paniek, en dan zie ik in mijn ooghoek dat de oven van onze speelkeuken een beetje open staat. Ik denk nog: ze zal zich toch niet verstopt hebben. Maar dat had ze wel. Ik doe de oven open en ja hoor, daar zat ze met een glimlach van oor tot oor en zegt, ‘goed verstopt hè’. Dan kun je een lach natuurlijk niet onderdrukken. Waarop ik zeg, heel goed Liza gedaan meid, ga je nu gezellig mee naar buiten, ja zegt ze. Ik heb haar nog wel even verteld dat ik wel een beetje bang was dat ze er niet meer was, waarop ze zegt dat hoeft niet hoor.”