Jasmina Borgeld

Beeld: Canva

Jasmina Borgeld: “Geen geldboom, wel een passie voor herinneringen maken”

Author Picture
columnist

“Heb jij een geldboom in je tuin of zo?” Die zin hoor ik vaker dan goed is voor mijn bloeddruk. En weet je wat het grappige is? Ik héb er eentje geplant. Al jaren geleden. Alleen weigert hij om ook maar één euro te laten groeien. Beetje jammer.

We hebben geen bovenmodaal inkomen, geen designerbank of nieuwe auto. Onze tv is gekregen, de bank komt van Marktplaats en onze auto is een oude occasion die vaker piept dan rijdt. Maar wat we wél hebben, is een passie voor reizen. Niet omdat het luxe is, maar omdat ons leven daardoor meer kleur krijgt.

Herinneringen in plaats van spullen

Ik geef niks om dure spullen. Geen designerhandtas of merkkleding. Wat ik wil, zijn herinneringen. Momenten die je niet kunt kopen, maar die je meedraagt. Het is mijn doel om in élke schoolvakantie iets te ondernemen, samen met mijn gezin (waar mijn moeder ook weer een actieve rol heeft sinds het overlijden van mijn vader). Soms een vakantie verder weg, soms gewoon een paar dagen bij mijn zusje in de tuin.

Daar waar de kinderen kunnen spelen, we lekker eten samen, en de dag eindigt met natte kleren, een rommelige tafel en een glimlach die niet van mijn gezicht te krijgen is.

Dat is voor mij net zo waardevol als een verre reis. Want herinneringen maken draait niet om kilometers, maar om momenten.

Veel mensen denken dat reizen automatisch duur is. Maar dat is niet waar. Wat je nodig hebt, is een beetje creativiteit en realiteitszin

Creatief plannen

Veel mensen denken dat reizen automatisch duur is. Dat je duizenden euro’s nodig hebt om met je gezin iets leuks te doen. Maar dat is niet waar. Wat je nodig hebt, is een beetje creativiteit en realiteitszin.

Ik ben het type moeder dat maanden van tevoren prijzen vergelijkt alsof haar leven ervan afhangt. Ik ken alle kortingssites, vliegdeals en spaarprogramma’s. En geloof me: als er ergens korting te vinden is, dan vind ik ’m. Soms betekent dat een weekendje weg, soms een midweek in Nederland, en ja, soms ook een reis naar onze favoriete bestemming: Dubai.

We gaan er niet elk jaar naartoe, maar als het lukt voelt het als thuiskomen. De warmte, de sfeer, het gevoel van rust, daar laad ik van op. En dat gun ik mijn gezin ook.

De oordelen

Toch is er iets wat me soms raakt. Want zodra ik iets deel op Instagram, komt er altijd wel een opmerking. Niet: “Wat leuk dat je weer iets moois hebt kunnen doen met je kinderen.” Nee. Het is: “Waar doet ze het toch van?”

Alsof genieten alleen is weggelegd voor mensen uit de royal family. Alsof er een onzichtbare regel is die zegt dat een moeder met een gewoon leven, een gemiddeld inkomen en een ziek lichaam geen recht heeft op geluk.

Soms lees ik berichten waarin mensen suggereren dat ik mijn kinderen niet kan vermaken, “want ze moet altijd maar weg.” Nou, ik kan je vertellen: kinderen vermaken op vakantie is een nog grotere uitdaging dan thuis. Maar het verschil is dat ik, tussen de chaos en de koffers door, wél leef. Dat ik lach, geniet, herinneringen maak.

Ik deel mijn leven op social media omdat ik hoop dat andere moeders zien dat het wél kan. Dat je niet rijk hoeft te zijn om te leven. Dat geluk niet in spullen zit, maar in samen zijn.

Nog zo’n favoriet:
“Ja, maar jij hoeft natuurlijk niet gebonden te zijn aan schoolvakanties.”
Was het maar zo. Farah is zeven en heeft gewoon leerplicht. Dus ook wij zitten vast aan die volle weken, die dure tickets en die overvolle stranden.

En ja, soms baal ik ook. Maar het is wat het is. Dan zoeken we gewoon wat dichterbij, of iets later, of met minder luxe. Want het draait niet om perfectie, het draait om tijd samen.

En dan nog de klassieker:
“Jij bent influencer, dus jij krijgt alles gratis.”

Was het maar zo’n feest. Ik ben dankbaar voor de samenwerkingen die ik mag doen, maar achter elk tripje zit werk. Uren content maken, schrijven, bewerken, posten, reageren, bijsturen, strategieën bedenken. Het is niet altijd vakantie, het is werk mét vakantiegevoel.

Voor niks gaat de zon op, letterlijk en figuurlijk. Ik werk hard, misschien wel harder dan ooit, om dit leven te kunnen leven.

Ik hoef geen geldboom. Ik heb liefde, creativiteit en een hart dat steeds opnieuw leert genieten

Chronisch ziek, maar niet stilstaand

Misschien is dat ook de reden waarom ik zo bewust leef. Ik ben chronisch ziek, en ik weet dat gezondheid geen garantie is. Ik heb dagen waarop ik niets kan, waarop mijn lichaam me dwingt om stil te staan.

Juist daarom wil ik nú leven. Niet “ooit”, niet “later”. Want later is niet beloofd.

Ik wil dat mijn kids later zeggen: “Mama maakte overal iets moois van. Zelfs als ze ziek was.”

Soms betaal ik daar een prijs voor, letterlijk en figuurlijk. Na een vakantie ben ik vaak kapot en moet ik dagen herstellen. Maar dat is het waard. Want als ik Farah zie lachen, zie genieten, zie ontdekken, weet ik dat ik het goed doe.

Reizen met kinderen

Reizen met kinderen is anders. Je plant om hun ritme heen, je sleurt een halve speelgoedwinkel mee en je eindigt vaak met zand op plekken waar geen zand hoort te komen. Maar vermoeiend? Ja, soms wel… en soms ook niet. Voor mij is het de meest ontspannen chaos die er bestaat.

Kinderen hebben geen luxe nodig. Ze herinneren zich niet hoeveel sterren het hotel had of of het zwembad 36 glijbanen en 20 jacuzzi’s had. Ze herinneren zich dat ze schelpen zochten, dat we pannenkoeken aten op bed, dat papa ze in de zee tilde terwijl ze gierden van het lachen.

Rijkdom in herinneringen

Ik hoef geen geldboom. Ik heb liefde, creativiteit en een hart dat steeds opnieuw leert genieten. Ik geloof dat rijkdom niet in bezit zit, maar in herinneringen.

Farah en Zayn zullen zich later niet herinneren hoe oud onze auto was, of dat de bank kraakte. Ze zullen zich herinneren hoe we lachten in de auto, hoe we samen zongen en hoe ik altijd zei: “We gaan iets moois maken van vandaag.”

En als ik ooit oud ben en terugdenk aan dit leven, dan hoop ik dat ik kan zeggen:
Ik heb niet alles gehad, maar ik heb wél geleefd.

Het maakt niet uit of je reist naar Dubai of naar de achtertuin van je zusje. Het maakt niet uit of je vliegt, rijdt of gewoon thuis blijft. Herinneringen maak je niet met luxe en bezittingen, maar met tijd. En dat, lieve moeders, is de mooiste investering die er is.

jasmina borgeld
Lees ook

Jasmina Borgeld: “Mijn vader missen – tussen boosheid, schuldgevoel en dankbaarheid”

jasmina borgeld
Lees ook

Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”

Mijn naam is Jasmina. Na jaren vol teleurstellingen, tranen, hoop en vruchtbaarheidsproblemen werd ik eindelijk moeder. En geloof me: toen ik dat eerste kleine mensje in mijn armen hield, voelde het alsof ik de jackpot had gewonnen. Inmiddels heb ik er twee rondrennen, mijn eigen ondeugende bengels en die zorgen ervoor dat het leven nooit saai is (lees: ik ben continu moe, maar ó zo gelukkig).

Ik ben contentcreator, chronisch ziek (astma en diabetes type 1) en verslaafd aan reizen. Juist omdat ik weet hoe kwetsbaar het leven kan zijn leef ik met de dag en probeer ik zoveel mogelijk herinneringen te maken. Mijn doel? Elke schoolvakantie met de kinderen iets moois beleven, of dat nou in een jabra in Dubai is of gewoon bij mijn zusje in de tuin aan de andere kant van het land.

Op mijn socials vind je geen picture perfect plaatjes, maar eerlijke verhalen met een dikke knipoog en een flinke scheut humor. Want laten we eerlijk zijn: het moederschap is fantastisch, maar zonder humor zouden we het allemaal niet overleven.
Wil je meer over mij weten? Volg me dan op Instagram.

Liefs,
Jasmina

Jasmina Borgeld

Columnist

Jasmina is moeder van twee bengels na jarenlang fertiliteitsproblemen, met diabetes type 1, astma en reuma als dagelijkse sidekicks. Ze denkt in mogelijkheden, niet in problemen en dat zie je terug in haar ondernemerschap én moederschap. Verslaafd aan reizen, maar zonder geldboom in de tuin, deelt ze op haar socials hoe je toch herinneringen maakt die blijven plakken. Op haar socials vind je eerlijke mommy content: rauw, herkenbaar en met een flinke scheut humor. Want eerlijk? Het leven is al zwaar genoeg.

Al mijn columns

jasmina borgeld
Columns

Jasmina Borgeld: “Mijn vader missen – tussen boosheid, schuldgevoel en dankbaarheid”

jasmina borgeld
Columns

Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”

Jasmina Borgeld

Jasmina Borgeld: “Het afscheid dat ons leven voorgoed veranderde”

WhatsApp
Facebook
X
LinkedIn
Email