Beeld: Canva
Oh man, als ik ergens érgens tegenop zag bij de komst van mijn kinderen, was het wel het gebrek aan slaap. Maar ja, misschien zou ik wel zo’n bofkont zijn van wie de baby na zes weken al doorslaapt. Nou, neuh. Mijn jongste is inmiddels negen, en ik ben nog altijd MOE.
Oké, nu moet ik er wel bij zeggen dat ik altijd een niet al te goede slaper ben geweest én dat slaap altijd veel invloed heeft gehad op mijn algehele welbevinden. Ik ben stikjaloers op mensen die op de meest random plekken hun ogen kunnen sluiten of gewoon prima kunnen functioneren op vier uur slaap per nacht (I’m looking at you, Donald Trump – al valt er over dat “prima functioneren” nog wel te bakkeleien).
Ik kan me nog levendig herinneren dat ik in een van de eerste weken na de geboorte van onze oudste melodramatisch op de vloer in de babykamer ging liggen grienen van uitputting, gewoon om even te zwelgen in zelfmedelijden. Die oudste slaapt inmiddels de sterren van de hemel, al blijft ze het liefst zo lang mogelijk op om alles mee te kunnen maken. Maar in het weekend kan het zomaar zo zijn dat de jongste al drie uur wakker is op het moment dat de oudste slaapdronken haar bed uit komt strompelen.
Maar Marleen, als je zoon om half vijf wakker wordt, dan draai je je toch nog even lekker om? Tuurlijk. Maar mijn zoon vindt het ook heel fijn om ons gedurende die vroege uurtjes te laten weten dat hij honger heeft, naar de wc moet of dat FC Barcelona gisteravond heeft gewonnen met 2-1. Met een schuin oog kijk ik naar celebrity’s die een nachtnanny inhuren (joh, ik geef ze groot gelijk) en ouders die klagen dat ze hun kinderen iedere ochtend wakker moeten maken om ze op tijd op school te krijgen.
Pas na de geboorte van mijn eerste kind vond ik een van mijn grootste liefdes: koffie. Placebo-effect of niet, koffie is mijn vriend. En ik heb van mezelf een ochtendmens gemaakt, in het kader van ‘if you can’t beat them, join them’. Inmiddels ben ik van de ochtenden gaan houden. De eerste vogeltjes die gaan zingen, ons plein dat langzaam ontwaakt, de kat die na nachtelijke buitenavonturen luid spinnend in mijn holletje kruipt.
Voorlopig ga ik lekker om kwart over negen ’s avonds naar boven; dat is het beste voor mezelf én voor mijn omgeving. En droom ik over betere tijden, waarin ik mijn puberzoon uit bed moet commanderen omdat het na drie keer snoozen nu toch écht tijd is om aan de dag te beginnen.
Marleen
Serie Blogger
Moeder van twee, werkzaam als tekstschrijver en redacteur. Op Mamaplaats schrijf ik open en eerlijk over herkenbare struggles met de prepuberteit, de combinatie werk-moederschap en mijn ervaringen als moeder van een kind met een beperking.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Meer rust en structuur voor kinderen in december
Sinterklaas op haar manier
DE droom: samen met je man ondernemen vanuit huis en er altijd voor je kind(jes) zijn?!