DE droom: samen met je man ondernemen vanuit huis en er altijd voor je kind(jes) zijn?!

We kunnen van geluk spreken — en nou ja, hard en slim werken — dat we dit zo hebben kunnen regelen en zo ons leven kunnen leiden. Ik had zelf mijn bedrijf al tijdens mijn studie toen ik 20 was en vanuit daar heb ik daaraan kunnen bouwen. Dat is een fijn moment vol zekerheid, want je woont nog bij je ouders en hebt eigenlijk niets te verliezen. Bij mijn man was dat anders. Hij zat nog in loondienst toen ik hem leerde kennen, maar wilde ook die stap maken.

Ik kon destijds een financieel vangnet voor hem zijn, maar dat wilde hij niet. Het hoefde ook niet, want blijkbaar is er zoiets als een ‘vaststellingsovereenkomst’: daarin neem je wederzijds ontslag van elkaar en krijg je alsnog WW-uitkering. En als je een bedrijf begint, dan heb je geen sollicitatieplicht. Je krijgt dan wel minder WW, maar dat maakte niet uit. Dit was de kans voor hem om ook die stap te zetten. Dus als je nu in loondienst zit en je wil die stap maken om te gaan ondernemen — misschien ook wel vanuit huis — er zijn echt mogelijkheden.

Mijn, inmiddels man, en ik hadden het ook al over kinderen. Ook al waren we nog niet zo lang samen (één jaar), voelde het toch goed. “Maar,” zei mijn man, “eerst maar eens een jaar tot twee jaar mijn bedrijf opbouwen, dan lopen we minder financieel risico.” Ik dacht nog: “Boeie, als je kinderen wil, dan is een basis misschien belangrijk, maar als je een dak boven je hoofd hebt en gewoon eten kan kopen, dan is dat al basis genoeg.” Ik snapte hem ergens wel, maar toch dacht ik daar anders over. Omdat we de kinderwens al besproken hadden, ging het allemaal sneller dan verwacht. Na één maand bleek ik al zwanger te zijn en na enig enthousiasme kreeg mijn man het ook even benauwd. Achteraf was dat nergens voor nodig, want gezien hij enige druk voelde om het bedrijf te laten slagen, werd ook zijn bedrijf al snel een succes terwijl ik zwanger was.

En als je dit allemaal zo leest, dan denk je misschien: ja, oké, wat hobbels op de weg, maar you are living the dream. En laat ik vooropstellen dat wij enorm gezegend zijn dat wij ons leven zo kunnen leiden, maar elk sprookje heeft een kanttekening.

Toen ons zoontje werd geboren, stond ons leven op z’n kop. Je staat ineens tot dienst van een baby. 24/7. En dat doe je natuurlijk met liefde, maar omdat wij altijd allebei thuis zijn, deed je ook snel beroep op elkaar. Ook als je gewoon even in alle focus en rust aan het werk was. Dat maakte de werkdagen soms wel pittiger en zoals elk gezin in de newbornfase, waarin er niet elke dag even goed wordt geslapen… loop je sneller op elkaars tenen.

We zijn inmiddels verhuisd naar een groter huis, zodat we ook onze eigen ‘space’ kunnen opzoeken, want je moet er ook voor waken dat je niet te veel op elkaars lip zit en zo uit elkaar groeit. Daar moet je wel over in gesprek blijven. En het nadeel is ook: we zijn de enigen in onze kring die het op deze manier doen. Dat zowel de man als de vrouw maar drie dagen werken, altijd thuis zijn, twee bedrijven die er worden gerund. Het is lastig als je enkel met elkaar hierover kan sparren en niet met je omgeving, want deze unieke situatie wordt daardoor ook niet door veel mensen begrepen. En dat maakt soms ook eenzaam. Niet in je relatie, maar als mens. Je voelt je soms een soort kluizenaar die een uniek, maar fantastisch leven leidt met alle vrijheid om met je kind te zijn. Iets waar veel moeders ook van dromen, maar werken vanuit huis heeft soms ook zijn kanttekeningen. Want rust vinden, dat is soms een stuk uitdagender. En misschien zou ik die ook wel eens wat meer mogen pakken 😉

Overall klaag ik niet. Ik ben ontzettend gelukkig en blij met mijn situatie. Er zijn momenten door mijn hoofd gegaan dat ik dacht: ik ga gewoon weer in loondienst. Maaaarrrrr… je bent een ondernemer of je bent het niet, en het bloed blijft kruipen waar het niet gaan kan. Ik heb naast bijbaantjes nooit een ‘grote-mensen-baan’ gehad en altijd mijn eigen bedrijf. Als je gewend bent om zelf alles te bepalen, dan is in loondienst gaan een veel te grote stap waar ik absoluut niet blij van zou worden. Maar andersom zou ik ’m ook begrijpen. Als jij al heel erg lang in loondienst zit en je goed gaat op die structuur, dan is de stap om te gaan ondernemen misschien ook heel groot en wellicht niet passend. Maar als je ongelukkig wordt van je loondienstsituatie, dan moet je die stap gewoon wagen. Wie niet waagt, wie niet wint. En op je sterfbed liggen met spijt… dat wil niemand.

Benieuwd naar meer verhalen over het moederschap en ondernemen? Check dan mijn podcast Ambitieuze Mama’s via je favoriete podcast-app of klik hier! En volg ook zeker even mijn blogprofiel via Mamaplaats, want wekelijks deel ik een eerlijk, maar mooi verhaal over het ondernemerschap in combinatie met moeder zijn.

Loïs Moolenaar | Ambitieuze Mama’s

Serie Blogger

Hi! Ik ben Loïs Moolenaar (25), mama van een zoontje sinds januari 2024, vrouw van Wilco en eigenaar van social media agency De Marketingmoolenaar. Via mijn podcast Ambitieuze Mama’s spreek ik wekelijks moeders die ondernemen naast het drukke gezinsleven en daarnaast ben ik vanuit dezelfde naam actief op Instagram en Tiktok waar ik herkenbare filmpjes deel over het moederschap en snippets uit de podcast. De podcast is trouwens op elk platform te vinden, dus abonneer zeker even op jouw favoriete podcast app op mijn kanaal.

Praat met mij in de community