De weg naar passend onderwijs

En dan moet je weer antwoorden. Pff, wat vind ik dat moeilijk. Je weet, voordat je het antwoord gaat geven, al welke teleurstelling er als reactie op komt. En daar kan ik hem geen ongelijk in geven, want o, wat gun ik hem een fijne schoolperiode met leuke dagen op school, vriendjes, spelen bij vriendjes — noem het allemaal maar op, alles wat er normaal gesproken bij komt kijken!

Maar nee, school gooit hier voor hem roet in het eten.

Er komt een gesprek op school met alle disciplines; ze noemen het ook wel een groot overleg. De psycholoog, school, de vrouw die ons vanuit de gemeente helpt, buitenschoolse opvang, de overblijf — iedereen is erbij. Of nou ja, vanuit de psycholoog is wat op papier gezet, en dat wordt gedeeld door de vrouw die ons begeleidt vanuit de gemeente. De overblijf geeft aan dat ze niet de mensen hebben om hem één op één te begeleiden. Dat is echter ook nooit onze vraag geweest, maar goed. Ze hebben ook aangegeven dat, als het weer misloopt in de zin van schoppen/slaan etc., het contract per direct wordt beëindigd.

School gaf aan niet te bellen tijdens schooluren, omdat dat ook naar hem toe een verkeerd beeld kan afgeven: o, vandaag heb ik geen zin, ik ga slaan/schoppen etc., dan worden papa en mama gebeld en kan ik naar huis. Vanuit de psycholoog werd aangegeven: laat hem even als hij boos is. Jullie moeten het zien als een trechter — en als die vol zit, moet je er niet nog meer bij ingooien. Alle woorden die jullie tegen hem zeggen op het moment dat hij boos is, zijn te veel.

De BSO heeft aangegeven het contract aan te houden totdat wij als ouders iets anders gevonden hebben. School bleef in dit gesprek ook maar volhouden dat dit een tijdelijke oplossing is en dat dit niet heel lang zo door kan gaan. Dat gaf echter geen heel positief gevoel over het gesprek.

Inmiddels zijn we nu na de herfstvakantie, en is er een behoorlijk boos telefoontje geweest met de intern begeleider. Want ik was wel even klaar met het alleen maar negatieve wat er vanuit hun kwam. En het “ja, ja, ja…” als antwoord op vragen — wat moeten we daar nu mee? Net voor de vakantie hebben we een TLV-verklaring gekregen voor speciaal onderwijs. We zijn daar wezen kijken, en alles ligt nu bij hen op tafel. Halverwege deze maand horen we meer.

Zou dit dan de plek zijn waar hij heen moet?
Ik neem jullie mee in dit proces!”