De moedermaffia over eerste hapjes: potje of pureren? Help!

Ja, mijn dochters schelen elk drie jaar, wat betekent dat ik al zes jaar middenin het constante moeder-maffiadebat van ‘hoe voed ik mijn kind op de juiste manier’ zit.

En geloof me, dat debat verandert sneller dan een baby van fase verandert. Zes jaar geleden: pureer jij je eigen groente en fruit niet? Puur kindermishandeling. Nu? Nu roepen dezelfde moeders dat je potjes moet gebruiken, want heb jij die aflevering van Keuringsdienst van Waarde niet gezien ofzo?!

Laat ik daar nu best gevoelig voor zijn. Mijn hormonen hebben altijd al de overhand gehad. Het begon toen ik repen chocola weg at als ik ongesteld moest worden en ze zijn zeker niet vriendelijker voor me geworden nu ik moeder ben.

Ik wil graag het beste van het beste doen, want straks is het niet goed geweest voor de ontwikkeling van de hersentjes. Of voor de darmrijping! Of! Voor de hechting! Jongens, denken we aan de hechting!?

Anywho, ik zit nu dus enorm aan de twijfel. Moet ik potjes kopen? Zo ja, welke dan? Of moet ik naar de landwinkel en biologische groente gaan pureren voor haar eerste hapjes? Maar die worden toch ook bespoten? Zal ik anders zelf groente gaan verbouwen? Hmm… Dan heb ik een kas nodig. Een verwarmde kas, anders groeit mijn gewas niet in de winter. Ik heb eigenlijk altijd al een kas gewild… Ugh, mijn niet-hormoon-getergde man ziet me aankomen. Nee liefje, ik heb écht een kas nodig. Voor de baby. Wil jij dan niet het beste voor Lily?!

Ik kom ver bij ‘m, maar ik denk niet dat dat me gaat lukken.

En ja, ik weet ook: als je gewoon met liefde voor je kind zorgt, is het echt zo erg niet allemaal. Iedereen vindt iets anders belangrijk en dat is oké. Maar toch, die hormonen hè… Die verdomde hormonen. Ik wil het goed doen!

Ugh, mijn niet-hormoon-getergde man ziet me aankomen. “Nee liefje, ik heb écht een kas nodig. Voor de baby. Wil jij dan niet het beste voor Lily?!”

Oké, bekentenis: ik wil het niet altijd goed doen. Haha nee. Want zes jaar geleden, en misschien nu ook nog wel, was de Rapley-methode helemaal je-van-het. Leer je kind zélf eten ontdekken en het zal alles gaan lusten ofzo. Ik heb me er nooit echt in verdiept, want hell no dat ik dat ga proberen. Overal eten: op de vloer, in de stoel, in de haren?! Mij niet gezien.

Nee, mijn ware opvoedprioriteiten zijn blijkbaar:

1. Weinig rotzooi
2. Het beste voor mijn kind

Ik heb het makkelijk praten, want ik heb er al twee die toevallig allebei vrij veel lusten. Dus ja… ik ga het gewoon zo weer doen. Krijg ik er later ook geen verwijten over. Ik heb namelijk drie dochters, dus ik krijg vast nog genoeg andere verwijten.

Dus, lieverds, als jullie dit over tien jaar lezen:

Ik bedoelde het goed. En ik hou van jullie.

En nu… je kamer opruimen.