Tiener in de dop, kleuter in emoties

Maar wat als je kind sociaal-emotioneel net zo ongeremd blijft als een peuter, terwijl hij in werkelijkheid bijna een tiener is? Een potig kereltje met een cognitief vermogen dat zo ongeveer wél bij zijn leeftijd hoort?

Het impulsieve gedrag van onze Tom is een uitdaging in ons dagelijks leven. Want ja, het is best pittig om na al die jaren nog altijd geduld op te brengen voor dezelfde driftbuien. Wanneer hij lekker een filmpje zit te kijken en te horen krijgt – na meerdere aankondigingen van onze kant – dat we nu écht weg moeten. Wanneer hij aan tafel komt zitten en iets op zijn bord ziet liggen wat hem niet bevalt. Wanneer zijn favoriete voetbalclub een tegendoelpunt krijgt.

Op sociaal vlak brengt het hem weleens in lastige posities. Zo heeft Tom eens een klasgenootje letterlijk omvergelopen, omdat hij zó enthousiast was bij het uitdelen van een goedbedoelde knuffel. Als je drie bent, is het schattig als je iedereen die je liefvindt wilt knuffelen. Als je negen bent en zowel je steeds meer prepuberende klasgenoten als de tandarts een knuffel wilt geven? Mwah.

Spelletjes moeten worden begeleid, omdat hij niet tegen zijn verlies kan en als handige oplossing dan maar ter plekke zijn eigen regels wil opleggen. Zijn reacties op gebeurtenissen zijn vaak niet te voorspellen. Never a dull moment, zullen we maar zeggen. Hij beleeft alles ten volste. Zo leefde hij zó mee met de Disneyfilm Elemental dat hij in de bioscoop zat te brullen van het huilen bij een zielige scène. Het moment waarop hij voor het eerst hoorde dat Johan Cruijff al een tijdje niet meer onder ons is, was ook zo’n moment.

Maar dit pure gedrag zorgt ook heel vaak voor zonnestraaltjes. Want Tom ziet het mooiste in alles en iedereen. Met zijn ontwapenende houding maakt hij binnen no time vriendjes in de speeltuin. Vaak wel kinderen die óf een heel stuk jonger zijn en een beetje met hem kunnen levelen, óf juist een heel stuk ouder. Maar het blijft aandoenlijk om te zien hoe open en innemend hij is op dat soort momenten. Als een ander kind jarig is, kan hij zó blij voor hem of haar zijn dat je bijna zou denken dat hij zélf de jarige job is. Ben ik een dagje weg geweest? Dan staat hij me bij thuiskomst bij de trap al dolgelukkig op te wachten, om vervolgens met oprechte interesse vragen te stellen over mijn belevenissen.

Dus tsja, een kind hebben dat ander sociaal en emotioneel gedrag vertoont dat minder aansluit bij de leeftijdsverwachtingen, is niet altijd makkelijk. Maar toch blijkt dat zilveren randje vaak een uitzonderlijk mooie glans te hebben.