Beeld: Canva
Opgebiecht: voor het eerst ben ik met kerst alleen
Voor de scheiding was kerst bij ons een groot feest. Gezellig de lichtjes aan, lange tafels vol eten, en al weken van tevoren werden er in het weekend kerstfilms gekeken. Uitjes naar de kerstmarkt met het gezin of schaatsen met daarna warme chocomelk, we deden het allemaal. Maar nu zit ik hier alleen op de bank, met een brok in mijn keel en het gevoel dat ik er even niet bij hoor.
“Ik weet dat ik zo mee zou mogen eten, maar ik weet dat ik me dan de hele avond ongemakkelijk zou voelen. Dus blijf ik hier, op de bank, met mijn telefoon en een kerstfilm”
Dit jaar is de eerste kerst sinds de scheiding. Mijn kind is twee weken bij zijn vader, die in het buitenland woont. En hoewel ik blij ben dat hij het daar fijn heeft, voelt het huis leeg zonder hem. De stilte is bijna hoorbaar. Geen geklieder met kerststerren, geen kerstliedjes in de woonkamer, geen handjes die helpen met koekjes bakken. Alleen ik, een bord eten en de televisie op de achtergrond. Ik voel me ontzettend zielig en eenzaam.
Tegen iedereen zeg ik dat ik van de rust geniet, dat ik eindelijk even me-time heb. En meestal is dat ook zo, als mijn zoon bij zijn vader is. Maar met kerst ligt er zo’n enorme druk op gezelligheid en samenzijn. Dit is de eerste keer dat ik echt helemaal alleen ben.
Ik weet dat ik een vriendin zou kunnen bellen. Maar ik wil niemand tot last zijn. Mijn vriendinnen vieren kerst met hun eigen gezinnen; ik kan toch niet zomaar vragen of ik mee mag eten? Ik weet dat ik zo mee zou mogen eten, maar ik weet dat ik me dan de hele avond ongemakkelijk zou voelen. Dus blijf ik hier, op de bank, met mijn telefoon en een kerstfilm.
Ik probeer me maar te focussen op volgend jaar, als kerst weer bij mij gevierd wordt. Tot die tijd houd ik me sterk en glimlach ik als mensen vragen wat mijn plannen zijn. “Lekker rustig dit jaar, eindelijk eens tijd voor mezelf!” zeg ik dan, met een knipoog. ’s Avonds maak ik mijn favoriete maaltijd (met alle groenten die ik normaal niet kan eten omdat mijn kind ze niet lust) en schenk ik mezelf een groot glas port in. Ik zet mijn favoriete kerstfilm op, kruip onder een dekentje en probeer te genieten van de stilte. Geen druk, geen verwachtingen. Gewoon ik. En dan lekker op tijd naar bed. Een stille kerst is nog steeds een kerst.
Heb jij ook iets op te biechten? Stuur anoniem je verhaal naar info@mamaplaats.nl
Opgebiecht: ik ben juf en helemaal klaar met ouders die alles volgens gentle parenting doen
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
