Rust in je hoofd begint bij rust in je lijf

De omgekeerde route

Rust in je hoofd begint bij rust in je lijf.
Wanneer je lichaam spanning vasthoudt, krijgt je brein voortdurend signalen van onveiligheid. Het is alsof er steeds een rood lampje blijft knipperen: “Let op! Er is iets aan de hand!”
En juist daardoor wordt denken moeilijker, gaat piekeren aan en lijkt het alsof rust onbereikbaar is.

Maar wanneer je bewust contact maakt met je lichaam — door te ademen, te voelen, te vertragen — verandert er iets. Je zenuwstelsel krijgt een nieuw signaal: “Het is oké.”
Je hartslag daalt, je adem verdiept, je spieren ontspannen. En vanzelf wordt ook je hoofd rustiger.

Een eenvoudige vraag om terug te keren

Wanneer je onrust ervaart, stel jezelf dan eens deze vraag:
👉 Waar zit ik met mijn aandacht en focus?

Zit je in je hoofd — bij alles wat nog moet, bij wat je fout deed, bij wat anderen misschien denken?
Of ben je met je aandacht in je lijf — bijvoorbeeld bij je adem, in je onderbuik, of voel je juist meer je benen?

Je hoeft niets op te lossen, alleen de aandacht te verplaatsen.
Van denken naar voelen.

Een kleine oefening die daarbij kan helpen

Ga ergens liggen (dat werkt voor mij het allerbeste) of zitten en sluit je ogen.
Voel waar je lichaam contact maakt met de stoel, de bank of het bed. Adem langzaam in door je neus en zucht uit door je mond. Laat je schouders zakken.
Kun je ergens spanning voelen — misschien in je buik, kaken of borst? Adem ernaartoe. Niet om het te veranderen, maar om het te erkennen.

Rust begint niet met controle, maar met toestemming.
Toestemming om te voelen wat er is.

Tot slot

In mijn coaching werk ik veel met vrouwen die verlangen naar meer rust, vertrouwen en verbinding — in zichzelf én met hun kind. Want jouw zenuwstelsel is de veilige haven waar dat van je kind op afstemt.
Wanneer jij meer rust in je lijf brengt, voelt je kind dat meteen.

Rust in je lijf, is rust in je hoofd, is rust voor je kind.