Beeld: Canva
“Steeds denk ik: waarom heb ik dat nu pas?”
“Mijn naam zegt het al: ik ben een twijfelkont. Al wist ik elf en negen jaar geleden zeker dat ik kindjes wilde. Die kwamen er, en zijn inmiddels tien en acht. Ons gezin was compleet, al kon de twijfel soms toeslaan. Maar we waren zo blij met weer nachtrust en leuke dingen doen met z’n vieren.
In de zomer, twee jaar geleden, ontdekte ik dat ik zwanger was, ongepland. Ik vloog alle kanten op met mijn gedachten, vond het leeftijdsverschil zielig, zag op tegen de nachten en dat we onze vrijheid weer moesten inleveren. Maar uiteindelijk omarmde ik het ook en dacht: wat een cadeau.
Toen ging het mis, met tien weken, en wat een rollercoaster was dat. In die twee jaar heb ik vaak getwijfeld, maar het ebde ook weer weg. Ik dacht altijd: ik zal voor eeuwig spijt hebben dat we nooit voor die derde zijn gegaan, maar nu zijn we te laat.
En nu ben ik 37 en mijn man 39, en kan ik aan niets anders meer denken. Steeds denk ik: waarom heb ik dat nu pas? De kids zouden, als het gauw mag lukken, elf en negen zijn. Mijn ouders zijn op leeftijd en de ouders van mijn man leven niet meer. Dit was twee jaar geleden al mijn struggle: de gedachte dat dit kindje misschien maar kort opa en oma zal hebben.
Zijn er vrouwen die dit herkennen? Een groot leeftijdsverschil, zelf wat ouder zijn, en misschien geen opa of oma voor het kindje. Hoe ervaren jullie dit allemaal?”
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Eenvlinderuitvaart: “Waarom begraaf je het?”
Drie moeders over waarom zij geen sinterklaas vieren: “Teveel verdeeldheid”
Justm: “Ik maak mezelf en dit kleintje de belofte…”