Beeld: Canva
Opgebiecht: Mijn vriend is nauwelijks betrokken bij mijn zwangerschap
Toen er twee streepjes verschenen op de test waren we allebei dolblij. We probeerden al bijna een jaar en eindelijk was het ons gegund. Om me heen hoorde ik van vriendinnen hoe zorgzaam hun partners waren tijdens de zwangerschap. Hoe ze extra lief waren, kookten, het huishouden overnamen. Ik had gehoopt dat mijn vriend dat ook zou doen. Maar dat gebeurt dus helemaal niet, en ik merk dat ik daar steeds meer onder lijd.
“Als ik ’s avonds lig te piekeren over de bevalling of de gezondheid van de baby, zegt hij alleen: ‘Maak je niet druk, het komt vast goed,’ en draait zich om om te slapen”
In het begin vond ik het logisch dat hij niet zo met de zwangerschap bezig was. Het was nog pril, je zag nog niets. Maar inmiddels is mijn buik niet te missen, ben ik druk met de babykamer en lijstjes voor de uitzet, terwijl hij gewoon doorgaat: werken, sporten, met vrienden afspreken. Als ik enthousiast vertel over kleertjes of de groei-echo, zegt hij alleen maar kort: “Leuk hoor.” Het voelt steeds meer alsof dit avontuur alleen van mij is.
Daar komt bij dat de kwaaltjes erger worden. Toch blijft het huishouden doordraaien en verwacht ik eigenlijk dat hij wat meer uit zichzelf doet. Een keer de was, even stofzuigen omdat ik last heb van mijn rug, zonder dat ik het hoef te vragen. Natuurlijk werkt hij ook gewoon, maar ik merk dat ik het steeds minder goed zelf kan. Ik heb het al aangegeven, hij voelt zich dan wel schuldig, maar echt verandering zie ik niet. Ik moet het nog steeds zelf vragen. Misschien klink ik als een zeur, maar ik had stiekem gehoopt dat hij me in de watten zou leggen, zoals in die romantische films. De realiteit is toch een stuk anders.
Wat me het meest pijn doet, is dat ik zijn steun mis als ik me zorgen maak. Als ik ’s avonds lig te piekeren over de bevalling of de gezondheid van de baby, zegt hij alleen: “Maak je niet druk, het komt vast goed,” en draait zich om om te slapen. Het is niet slecht bedoeld, maar hij ziet gewoon niet hoe groot dit voor mij is. Hoe kan ik het gesprek aangaan zonder hem verwijten te maken en zonder over te komen als een zeur?
Heb jij ook iets op te biechten? Stuur anoniem je verhaal naar info@mamaplaats.nl
Opgebiecht: ik wil echt niet dat mijn ouders dichterbij komen wonen
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.