Beeld: Canva
Laatst zag ik een beeld dat me niet meer losliet: een vrouw, gebogen onder een berg wasmachines, stoelen, bezems, strijkplanken en andere huisraad. Haar rug krom, haar blik naar beneden, maar haar hand liefdevol uitgestrekt naar de kinderen naast haar.
Er stond bij: Een monument voor de vrouw die ‘niets doet thuis’, terwijl dat niets eigenlijk alles betekent. En ik dacht: ja, dit is het! Dit is het moederschap. Want hoeveel moeders hebben niet gehoord: “Maar wat doe jij de hele dag?” Of erger nog: “Je werkt toch niet, je bent thuis.” Alsof je dan op de bank zit te Netflixen terwijl de kinderen zichzelf opvoeden en de wc zichzelf schoonmaakt.
Het werk van een moeder is vaak onzichtbaar. Niemand ziet hoeveel keer jij ’s nachts opstaat voor een kind dat niet kan slapen. Niemand telt hoeveel broodtrommels jij vult, hoeveel sokken jij zoekt, hoeveel afspraken jij onthoudt. Niemand ziet dat jij degene bent die altijd als eerste denkt: “Hebben we genoeg fruit in huis?” of “Wanneer was dat tienminutengesprek ook alweer?” Het is dat stille, constante zorgen dat vaak niet meetelt. Het is geen salarisstrookje, functietitel of LinkedIn-update. Maar het is de fundering van een gezin. En juist dat maakt het soms zo zwaar. Want hoe meet je werk dat nooit af is? Hoe leg je uit dat je soms uitgeput bent, terwijl je ogenschijnlijk “niets” hebt gedaan?
Huisvrouwen die antwoorden op de vraag: “Wat doe jij?” “Oh, ik ben gewoon thuis”. Er is niets gewoons aan de verantwoordelijkheid voor een gezin. Het is keihard werken, elke dag opnieuw. En vaak stopt het daar niet eens. Veel vrouwen draaien niet alleen een volledig huishouden, maar hebben ook nog een baan buitenshuis. Dat betekent 24/7 aanstaan: werken voor het gezin, werken voor de baas. Ik ben zelf single mama van één zoon van zestien, en dat is al een volle dagtaak. Maar ik zie ook vriendinnen die het nog zwaarder hebben. Een van hen zorgt voor vijf kinderen, haar man, en springt daarnaast regelmatig bij in de zaak. En toch krijgt ze van hem te horen dat ze “de hele dag niets doet”. Terwijl zij degene is die altijd aanstaat, die alles draaiende houdt. Misschien moeten we stoppen met doen alsof moederschap een soort bijbaan is. Alsof je geluk hebt dat je “niet hoeft te werken”. Want moeders werken. Alleen is hun werk vaak onbetaald en ondergewaardeerd.
Dat beeld, die vrouw met de hele inboedel op haar rug, zou eigenlijk op elke straathoek moeten staan. Als herinnering. Niet alleen voor vaders, partners of werkgevers, maar ook voor onszelf. Zodat wij als moeders/vrouwen stoppen met onszelf klein maken. Dus aan alle moeders die vandaag weer duizend dingen hebben gedaan die niemand zag: je hebt niet “niets” gedaan. Je hebt alles gedaan. En dat is precies waarom jij zo onmisbaar bent.
Hinda
Columnist
Ik ben Hinda, single mama van een 16-jarige zoon. En ook: cultureel gespreksopener, trainer, spreker, columnist en tekstschrijver.
Op Mamaplaats schrijf ik over moederschap, cultuur, identiteit en alles daartussen – zoals ik tegen een vriendin zou praten. Luchtig als het kan, scherp als het moet. En ik eindig altijd met een zin die blijft hangen.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”
Jasmina Borgeld: “Het afscheid dat ons leven voorgoed veranderde”
ZorgintensLIEF: “Groeispurt? Eerst even een formulier of tien”