Beeld: Canva
ZorgintensLIEF: “Fulltime werken, fulltime zorgen. Waar blijft de pauzeknop?”
Ik krijg met regelmaat de vraag: “Jij hebt drie kinderen, waarvan één zorgintensief, en je werkt 36 uur? En je man ook nog 28? Hoe dóen jullie dat?”
Nou, dat ga ik je uitleggen in deze column.
Deze column was eigenlijk bedoeld als verhaal over de balans tussen werk en zorg. Maar eerlijk is eerlijk: ‘balans’ is niet het juiste woord. Het gaat hier niet over zen, yoga en groene smoothies. Het gaat over structuur. Over een strak georganiseerde week, waarin we proberen het allemaal draaiende te houden én waarin er altijd wel iets misloopt. Dus neem een koffie (of een lauwe thee die je vergat) en lees mee in onze weekplanning.
Félice’s ochtendzorg is intensief. Ze moet verzorgd worden, krijgt medicatie, en moet gevoed worden en dat is een traag proces waar je je geduld op kunt oefenen
Als zorgouder en werkende moeder ziet mijn week er allesbehalve standaard uit. Ik werk 36 uur per week, verdeeld over vier dagen (4 x 9). Elke ochtend om 7.00 uur begin ik met werken. Dat betekent: wekker om 5.30 uur, douchen en de weg op met een latte macchiato voor mijn 60 kilometer enkele reis naar kantoor. Mijn man werkt 28 uur, verspreid over 3,5 dag, zodat we elkaar kunnen afwisselen in zorg en logistiek.
Op maandag heeft hij zijn papadag, op woensdag heb ik mijn mamadag. Op dinsdag en donderdag is hij ’s ochtends de logistieke held: hij maakt alle drie de kinderen klaar voor school, opvang en busvervoer. Onze oudste loopt naar een vriendinnetje verderop in de straat en samen worden ze naar school gebracht die om 8.30 uur begint. Félice wordt rond 8.30 uur opgehaald door het schoolvervoer. En de jongste van twee brengt hij op weg naar zijn werk naar de opvang. Drie kinderen, drie locaties, en allemaal rond dezelfde tijd. Je voelt ‘m al: een race tegen de klok.
Félice’s ochtendzorg is intensief. Ze moet verzorgd worden, krijgt medicatie, en moet gevoed worden en dat is een traag proces waar je je geduld op kunt oefenen. Tegen de tijd dat mijn man aan zijn werkdag begint, heeft hij er al flink wat uren op zitten. Op dinsdagmiddag pikt hij Félice weer op van school om 17.30 uur. Ik haal op dat moment de andere twee kinderen op bij de BSO.
Félice wordt drie dagen per week enkele uren opgevangen na schooltijd, wat ons nét wat ruimte geeft.
Ja, ons huis is rommelig. En nee, dat is niet omdat we slordig zijn. Het is omdat er geen tijd is om álles perfect bij te houden
Voor het avondeten hebben we een vast kookschema: mijn man kookt op maandag voor twee dagen, ik op woensdag voor twee. Op donderdag is er een informele zorgverlener bij ons thuis om Félice op te vangen na school, zodat we het avondritueel wat luchtiger kunnen inrichten. Vrijdag is meestal onze gezamenlijke thuiswerkdag en is het tempo vaak iets rustiger. Minder gehaast, meer ruimte om even bij te ademen.
Ziekenhuisafspraken, hulpmiddelenpassingen of overleggen met specialisten proberen we waar mogelijk deze niet te plannen op de dinsdagen en donderdagen en ook deze zo gelijk mogelijk onderling te verdelen. Niet alleen voor de eerlijkheid, maar ook omdat dat van onze werkgevers de nodige flexibiliteit vraagt. En gelukkig krijgen we die ook.
1x per maand komt op zaterdagavond mijn moeder met haar vriend bij ons thuis oppassen, zodat wij een avond voor onszelf hebben. En dan gaan we er op uit. Meestal een hapje eten of een film. Een echte date-night dus.
En mocht je ooit spontaan langskomen: ja, ons huis is rommelig. En nee, dat is niet omdat we slordig zijn. Het is omdat er geen tijd is om álles perfect bij te houden. We kiezen onze prioriteiten. En in een week vol zorg, werk en zorgafspraken, wint de wasmand het niet van een potje rust op de bank.
ZorgintensLIEF: “Zorgouderschap van dichtbij: een leven vol liefde, zorg en papierwerk”
In de chaos van het zorgouderschap proberen we zo veel mogelijk met een vaste structuur te werken. Maar tegelijkertijd vergt het ook enorm veel flexibiliteit en die twee zijn niet bepaald beste vrienden. Want hoe goed je alles ook plant, er is altijd wel iets dat uitloopt, onverwacht wijzigt of gewoon compleet in de soep loopt. En dus dansen we mee op het ritme van zorgen, werk, leven en liefde. Met koffievlekken op je blouse, maar wél op tijd bij het schoolplein. Tenminste dat proberen we.
Ben je nieuwsgierig geworden naar hoe ons leven als zorgouders eruitziet, of wil je meer lezen over zorgouderschap in het algemeen? Je bent van harte welkom om ons te volgen op Instagram of Facebook via Zorgintens.LIEF
ZorgintensLIEF
Columnist
Jannie is moeder van drie kinderen, waaronder Félice, die 24-uurszorg nodig heeft door cerebrale parese en epilepsie. Haar leven draait om liefde, medische zorg en eindeloos veel regelwerk. In haar columns schrijft ze over de rauwe én mooie kanten van het zorgouderschap. Naast de zorg werkt ze ook gewoon 36 uur en probeert ze alle ballen in de lucht te houden – meestal met koffie, een flinke dosis geduld en een gezonde portie humor.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”
Jasmina Borgeld: “Het afscheid dat ons leven voorgoed veranderde”
ZorgintensLIEF: “Groeispurt? Eerst even een formulier of tien”