Opgebiecht: mijn kind wordt gepest… en ik snap het stiekem wel

Hij heeft een compleet eigen stijl. Zijn haren geverfd, altijd in donkere kleding… ja, je typische gothic tiener, eigenlijk. Ik vind het prachtig dat hij zich zo durft te uiten en dat het hem blij maakt. Maar tegelijkertijd lijkt het pesten alleen maar erger te worden. Ik heb wel eens voorzichtig gezegd dat hij misschien andere kleding kon dragen, dat het pesten dan misschien minder zou zijn. Dan kijkt hij me aan en zegt: “Nee mam, dan winnen de pesters.” Dat vind ik ongelooflijk stoer. Maar toch maakt het me verdrietig. Want hoe dapper hij ook is, ik zie dat hij eronder lijdt. En soms wens ik dat hij niet zo koppig moedig was, maar gewoon even meegaf. Dan zou het leed misschien stoppen.

En dan is er nog hoe hij zich gedraagt in een groep. Hij voelt zich snel ongemakkelijk, weet vaak niet wat hij moet zeggen en kan daardoor wat vreemd reageren. Waar andere tieners moeiteloos een grap maken of in een gesprek springen, klapt hij dicht of zegt iets dat er net niet bij past. Ik zie hoe anderen hem dan aankijken of uitlachen, en dan breekt mijn hart opnieuw. Ik weet dat hij niet de makkelijkste is, of de sociaalste.

Aan het eind van de dag wil ik maar één ding: dat mijn kind gelukkig is en zich veilig voelt, precies zoals hij is. Ik zou willen dat kinderen elkaar gewoon accepteerden met al hun eigenaardigheden. Maar soms betrap ik mezelf erop dat ik denk: kon je niet een beetje meer opgaan in de groep? Of gewoon een ander shirt aantrekken, zonder die kettingen? En meteen daarna voel ik me schuldig. Want hij is uniek. En veel stoerder en dapperder dan ik ooit geweest ben.

Heb jij ook iets op te biechten? Stuur dan anoniem je verhaal naar info@mamaplaats.nl