De eerste schooldag 🥹

Voor haar helpt het als ze weet wat er gaat komen. Voorspelbaarheid en overzicht maken de dag een stuk lichter – dat is waar ze op kan vertrouwen. Vannacht werd ze wakker en vertelde ze hoe spannend ze het eigenlijk vond. Toen ze nog even een filmpje keek, kwam haar plan. Ze zou een kindje dat ze leuk vond vragen hoe ze heet. Misschien konden ze daarna samen spelen. Toen we dat plan rustig hadden doorgenomen, kon ze eindelijk weer in slaap vallen, na ruim twee uur.

Vanmorgen waren we allebei moe, maar ze had zin in haar eerste schooldag. We gingen iets vroeger weg, zodat we rustig op het schoolplein konden kijken. Daar maakte spanning langzaam plaats voor vertrouwen. Binnen hingen we haar tas op en gingen we samen de klas in. Dat vond ze echt nog wel spannend, maar de juf begroette haar warm en gaf meteen vertrouwen. Ze wist wie ze was, benoemde dat het wennen is, maar dat het heel leuk zou worden.

Nog voor ik het doorhad, zongen we een liedje en kwam het moment van afscheid. Ik gaf haar een dikke knuffel en kus. Heel trots zei ze: “Tot straks, mama. Ik blijf in de kring zitten.” En dat deed ze – rechtop, dapper en vol verwachting. Ik liep met een trots gevoel de school uit, maar in de auto vloeiden toch wat tranen. Tranen van loslaten, angst en spanning, maar ook zeker van trots.

En toen het moment van ophalen. Daar kwam ze, blij, groot en trots, de klas uit. “Mama, mama! Juf vindt het gewoon goed als je een knuffel meeneemt!” (Haar lievelingsknuffel zat in haar rugzak voor het vertrouwde gevoel.) Ze giechelde toen ze vertelde dat ze fruit hadden gegeten in de kring in plaats van aan tafel. Het buitenspelen vond ze wat minder, maar ik weet dat dit tijd nodig heeft – want ook op de peuterspeelzaal was het buitenspelen altijd een uitdaging.

Het was dus een geslaagde eerste schooldag. En wij zijn ongelooflijk trots. Trots op ons kleine meisje dat zo groot aan het worden is.”