Als zwanger worden langer duurt dan gehoopt: Yara’s verhaal

Uitblijvende menstruatie en een kinderwens

Yara vertelt hoe alles begon, eerst met een praktische stap: het Implanon-staafje eruit, de kinderwens uitgesproken en vertrouwen dat haar lijf het zou doen. Maar al gauw bleek dat het minder vanzelf ging dan ze hadden gehoopt.
“Ruim drie jaar geleden liet ik mijn Implanon eruit halen. We hadden een kinderwens en ik dacht: we zien wel wat er gebeurt. Eerst werd ik drie maanden niet ongesteld. Dit was ‘nog normaal’, zei de huisarts. Daarna nog langer niet, maar dat was ‘nog steeds normaal’. We kwamen op een wachtlijst. Pas een flinke tijd nadat het Implanon eruit was, kwamen de eerste onderzoeken.
Bij deze onderzoeken bleek uiteindelijk dat ik een kleine baarmoeder heb. Dan weet je niet zeker of je een tweeling of meerling kunt voldragen en dat heeft natuurlijk effect op de keuzes die je moet maken. Dit was ook weer iets om over na te denken en dat tikt aan, ook mentaal.”

Die eerste echte menstruatie terug was een van de mooiste momenten van mijn leven. Ik voelde dat mijn lijf weer kon werken!

Yara

Juist toen de medische molen eindelijk op gang kwam en de medicatie klaar lag om de cyclus op te wekken, veranderde haar lichaam uit zichzelf.
“Ik werd opeens weer uit mezelf ongesteld! Ik vermoed dat ik tijdens de pil kunstmatige bloedingen had en dat mijn echte menstruatie al veel langer weg was. Waarschijnlijk door een lager lichaamsgewicht, maar dat weet je niet als je aan de pil bent. Hoe dan ook: die eerste echte menstruatie terug was een van de mooiste momenten van mijn leven. Ik voelde dat mijn lijf weer kon werken! Dus besloten we met de arts dat we het eerst een halfjaar zelf gingen proberen, op de natuurlijke manier.”

Helaas zorgde het halfjaar ‘zelf proberen’ ook voor een hoop stress, wat ook weer invloed had op de cyclus. De mensturatie bleef weer uit.

“Toen wisten we: dit is een signaal. Als je menstruatie uitblijft terwijl je die wel zou kunnen hebben, dan is je lijf niet in balans. Ik moest dus eerst kiezen voor rust, en zorgen dat mijn lichaam zich veilig voelt. Ik focus me veel op mijn voeding en op dat vetpercentage weer op een gezond niveau te krijgen. Hierdoor wordt mijn kinderwens weer vertraagd, maar ik voel aan alles dat het niet lang meer hoeft te duren voordat het weer stroomt.”

We hebben de babykamer leeggehaald en opgeknapt voor een ander doel. Alleen al de zooi eruit voelde fijn

Yara

Zwanger worden met of zonder ziekenhuis

In het ziekenhuis draaide het vooral om zo snel mogelijk zwanger worden. Maar Yara voelde dat ze eerst haar binnenkant wilde helen. Ze keek terug op haar eigen verhaal en werkte aan meer rust in haar lijf.
“In het ziekenhuis is iedereen supervriendelijk, maar je komt daar niet om samen te onderzoeken waarom je menstruatie uitblijft; je komt omdat je zo snel mogelijk zwanger wilt worden. Maar als je zelf niet genoeg energie hebt (mentaal en lichamelijk), hoe moet je lijf dan een zwangerschap dragen? Daarom heb ik besloten om eerst bewust mentaal aan de slag te gaan: psycholoog, EMDR, echt de diepte in. En voor voeding heb ik een hormoontherapeut ingeschakeld. Meer gezonde vetten, meer eiwitten. Veel meer dan ik dacht dat ik nodig had. Als mijn cyclus terugkomt, dan weet ik once and for all wat mijn minimum is: bij welk lichaamsgewicht en vetpercentage mijn lijf zich veilig voelt. Dat inzicht wil ik echt vasthouden.”

Natuurlijk denkt ze vooruit. IVF sluit ze niet uit, maar voor nu richt ze zich eerst op een natuurlijke zwangerschap, stap voor stap.
“Als IVF de enige optie is, dan natuurlijk. Je verlegt gaandeweg je grenzen. Maar mijn wens is dat het zonder ziekenhuisbezoeken lukt, juist omdat mijn lijf nu sterker is dan ooit. Lukt het niet, dan is het nog steeds fantastisch als het met hulp lukt. Maar de basis moet veilig zijn. Mijn partner zegt: mijn kinderwens is met jou; jouw gezondheid gaat voor. We praten ook over hoe ons leven eruitziet als het niet lukt: andere dromen, andere manieren om gelukkig te zijn. Dat is niet de goal, maar het geeft rust. We blijven leven en zijn in het nu, we zetten niet alles in wachtstand.”

Het geluk van anderen staat los van onze wens en ons verdriet. Iedereen heeft zijn eigen pad

Yara

Hoe steun het verschil kan maken

Bijzonder momenten moeten gevierd worden. Zo staat een ‘period party’ al op het verlanglijstje. Voor haar hét teken dat haar lichaam echt herstelt.
“Ik wilde een period party geven toen mijn menstruatie terugkwam, maar mijn vrienden konden toen niet. Daarna bleef mijn menstruatie weer uit. Dus die viering komt nog, het had zo moeten zijn. Voor mij is het echt een mijlpaal: de bevestiging dat ik me fysiek en mentaal goed voel. Ook in huis zette ik stappen. We hebben de babykamer leeggehaald en opgeknapt voor een ander doel. Alleen al de zooi eruit voelde fijn.  Zo blijft de toekomst niet op pauze staan, we maken het nu leuk.”

Ze gunt iedereen hun geluk, en is dankbaar als vrienden rekening houden met haar gevoel en situatie. Want blijdschap en verdriet kunnen best samen.
“Vrienden nemen ons soms eerst even apart voor een zwangerschapsaankondiging; dat vind ik lief. Het geluk van anderen staat los van onze wens en ons verdriet. Iedereen heeft zijn eigen pad. Vergelijken heeft geen zin. Er zijn natuurlijk ook moeilijke dagen. De ene dag kan ik het supergoed handelen, de andere dag niet. Soms triggert iets me ineens. Dan is het even rot, dat mag. En dan ga ik weer verder. Ik voel aan alles dat het goed gaat komen.”

Lees ook

Geen partner, wel een kinderwens: hoe zij moeder werd via co-ouderschap

Op social media deelt Yara veel over haar kinderwens. Soms is dat moeilijk, nare reacties krijg je altijd. Maar meestal krijgt ze veel liefde.
“Er komen harde opmerkingen binnen. Dingen als: ‘je wordt er niet jonger op’ of ‘je bent geen echte vrouw als je onvruchtbaar bent’. Dat doet pijn. Soms blokkeer ik deze personen, soms benoem ik het juist, omdat woorden echt iets doen. Maar de berichten van vrouwen die zich door mijn posts minder alleen voelen, is voor mij alles waard.”

Haar focus de komende tijd? Liefdevol omgaan met haar lichaam, balans herstellen en niet vergeten het leven te vieren zoals het nu is.
“Het is soms best lastig dat het allemaal zo lang duurt, want je hoopt natuurlijk dat het sneller gaat. Toch proberen we het vertrouwen vast te houden. Ik hoop dat mijn menstruatie snel terugkomt en dan kunnen we weer gaan oefenen. Misschien lukt het binnen een half jaar, misschien een jaar. Ondertussen houden we contact met onze vruchtbaarheidsarts, die ons waar nodig begeleidt. Ondanks alles heb ik vertrouwen. Mijn lijf kan dit.”