Vakantie met je kids: driftbuien vervagen, herinneringen blijven

Want kinderen? Het zijn net mensen. Maar dan mensen die hun emoties nog niet zo goed kunnen reguleren. Mensen die zichzelf als het centrum van het universum zien, omdat ze nog niet beter weten. Mensen die er geen boodschap aan hebben dat papa en mama heel veel centjes hebben neergelegd om twee weken met hen naar dit kindvriendelijke vakantiepark te gaan.

En dat kun je ze helemaal niet kwalijk nemen. Dus óók op vakantie kun je geconfronteerd worden met driftbuien en opstandig gedrag. Met projectielspugen in de auto dankzij alle haarspeldbochten. Of met veel te korte nachten, waardoor jij de volgende dag hevig geeuwend in het lawaaierige subtropisch zwemparadijs staat te kijken naar al die kinderen die wél blaken van de energie.

Wanneer ik op vakantie ga met mijn kids realiseer ik me van tevoren altijd al: ik neem thuis mee op reis. En dat bedoel ik niet negatief, maar realistisch. Ik heb mijn verwachtingen van vakanties bijgesteld. Waar ik vroeger gerust de hele dag op mijn gat aan het zwembad lag en vijf boeken per week las, weet ik dat de dagen nu eerder gevuld zullen zijn met speeltuinen, pretparken en korte bezoekjes aan restaurants met een degelijk kindermenu.

Maar weet je? Het is het altijd waard. Want hoewel ik op vakantie grotendeels dezelfde opvoedstruggles ervaar als thuis, doet de andere omgeving iets met me. Loskomen van de dagelijkse routine, de teugels wat meer laten vieren, samen een andere taal, omgeving en cultuur ervaren, net wat meer bijzondere uitstapjes maken dan vanuit huis. En uiteindelijk gaat het vaak om de kleine geluksmomentjes, waarop ik mijn kinderen zie genieten.

Als ik terugkijk op voorgaande vakanties, dan kan ik me de mindere momenten ook nauwelijks meer voor de geest halen. De vrolijke vakantiefoto’s hebben ervoor gezorgd dat de mooie herinneringen zijn gebleven. Toch mooi, hoe dat werkt; het zou zo een marketingstrategie van Landal Greenparks kunnen zijn.

Op de laatste dag van deze zomervakantie deden we even een boodschap, samen met de kinderen. Toen we richting huis wilden gaan bedacht dochterlief zich opeens en zei: ‘Ik moet nog even wat halen, ik loop zo zelf wel naar huis.’ Later die middag kwam ze enigszins beschroomd de trap aflopen met een cadeautje. Het pakje bevatte een doos chocolaatjes, van haar zakgeld gekocht. Op de verpakking had ze een briefje geplakt:

“For mom and dad. De vakantie was geweldig!”