Als de zomervakantie voorbij is verandert alles

En dan komt Augustus. De eerste schooldag breekt aan. Plotseling zien de rugzakken er weer bijna te groot uit, terwijl zij zelf op de een of andere manier ook groter lijken.

Dit is het gedeelte dat me altijd raakt: het kind dat je op die eerste ochtend wegbrengt, is niet precies hetzelfde kind dat je aan het einde van het schooljaar weer ophaalt. Ze komen thuis met nieuwe woorden, nieuwe vrienden, nieuwe angsten, nieuwe grapjes, nieuwe vaardigheden. Ze veranderen op manieren die je niet meteen ziet, tot je ineens beseft dat het kind dat in augustus het klaslokaal binnenrende, in juni als een nieuw persoon voor je staat.

Het is natuurlijk prachtig en precies wat we voor ze willen, dat ze kunnen bloeien en elke dag een betere versie van zichzelf kunnen worden… Maar het is ook hartverscheurend, want elke nieuwe versie van hen betekent afscheid nemen van wie ze daarvoor waren.

Dus hier zijn we dan… de zomer ligt achter ons, de schoolroutine begint langzaam vorm te krijgen, en er breekt weer een nieuw hoofdstuk aan. Terwijl ik mijn dochtertje naar school breng, hou ik haar net even iets langer vast, en kijk haar nog even wat langer aan dan normaal. Bewust van hoe snel alles zal veranderen voordat de volgende vakantie weer voor de deur staat. Het is een moment waarop trots en melancholie elkaar raken een herinnering dat de tijd tegelijk kostbaar en vluchtig is.

Aan alle mama’s die dit ook voelen: ik stuur jullie een digitale knuffel 🫂🩷

Schrijf graag in de commentaren: wat is de grootste verandering die jij bij je kinderen merkt van het begin tot het einde van het schooljaar?