Gevecht voor erkenning van Luuks klachten – Deel 4

“Etiam non venenatis nibh, eu ultrices leo. Phasellus eu finibus nunc, et venenatis velit. Sed porta massa a quam laoreet congue. Vestibulum egestas finibus nunc, eu molestie risus fringilla sodales. Vivamus augue dui, scelerisque a leo quis, varius bibendum nunc. Suspendisse porta lacinia erat eget mattis. Ut dolor augue, convallis eget porta vitae, eleifend eu nulla. Maecenas sit amet fermentum nibh. Curabitur aliquet quam mi, ac pharetra nulla pellentesque ultrices. Nulla dictum ornare tincidunt. Donec ac hendrerit erat, at elementum purus.”Inmiddels is Luuk 2 jaar en nog vrijwel niks aangekomen in gewicht. Het begint inmiddels wel duidelijk een probleem te worden. De kinderarts weet het ook niet meer. Inmiddels valt op dat Luuk met eten wel enthousiast begint maar op een gegeven moment stopt hij het eten in zijn wang en slikt het niet meer door. Wederom heb ik geopperd: kan het zijn tongriem niet zijn. Nee dit leek haar onwaarschijnlijk. Hij werd doorverwezen naar KNO. Daar troffen we een flapdrol dir nog voor Luuk goed en wil bij mij op schoot zit zn oren al heeft bekeken en een spatel in zn mond geduwd heeft op zn keel te bekijken en ook al besloten heeft dat keel en neus amandelen eruit moeten. Oke… ik ben niet van langdradig en onnodig in kringetjes draaien, maar dit is wel het andere uiterste. ik vraag nog: en zijn oren? was hij praat ook nog steeds helemaal niet, hoort hij wel goed. Hij heeft ook al een aantal keer flinke oorontsteking gehad. Nee buisjes was niet nodig
En zo werden op 13-maart 2020 zijn amandelen verwijderd. Op mijn verjaardag ( daarom weet ik de datum nog) De vrijdag voor op maandag alle niet spoedeisende zorg op slot ging en alles in lockdown ging. Toen ze belden voor de datum heb ik even getwijfeld omdat het op mijn verjaardag was, maar ach, zo belangrijk is die verjaardag niet voor mij. Maar wat ben ik blij dat ik toch akkoord gegaan ben.

Nog een reden waarom ik daar blij mee ben, ik dat er die dag een andere kno arts op de ok stond. Een super lieve rustige man die wel even tijd neemt. En die bij de controle in zijn oren keek en tot de conclusie kwam dat er toch wel buisjes in moesten…. Een half jaar later kon Luuk dus weer onder narcose voor buisjes.

Dit alles heeft niks gedaan voor zijn eten helaas, en praten ging hij er ook niet van doen, maar die ellendige keel en oorontstekingen waren tenminste verleden tijd. ( En dat met een ziek kind bij de huisarts komen die in zn keel kijkt en zegt: zn amandelen zijn niet opgezet. Ik keek haar aan: eeh… Nee… dat zou ook vreemd zijn, want die heeft hij niet meer…. Toen moest ze zelf ook wel lachen)

Inmiddels wist de kinderarts het ook niet echt meer en wilde een logopedist mee laten kijken naar het eten.”