Beeld: Canva
Opgebiecht: Ik heb een favoriet kind (en dat voelt vreselijk om toe te geven)
Ik dacht altijd dat je als moeder je kinderen precies evenveel zou liefhebben. Dat dat iets natuurlijks was, eerlijk verdeeld en onvoorwaardelijk. En ja, ik hou van allebei mijn kinderen. Maar diep vanbinnen weet ik: ik heb een favoriet…
Het ene kind is gewoon… makkelijker. Hij lacht veel, is knuffelig en zoekt altijd mijn nabijheid. Bij hem voel ik me vanzelf een betere moeder. Mijn andere kind is drukker, koppiger, daagt me uit en kost me soms al mijn energie. En dan betrap ik mezelf erop dat mijn hart sneller smelt bij de ene dan bij de andere.
Daar komt dan meteen de klap van het schuldgevoel. Want wat als ze het later voelen? Wat als ik het onbewust laat merken? Ik wil geen ongelijkheid, ik wil niet dat één van mijn kinderen zich minder geliefd voelt. En tóch… als ik eerlijk ben, is er een verschil.
Misschien is dit iets wat meer moeders stiekem herkennen, maar waar niemand over praat. Omdat het not done is. Want we horen alles “eerlijk te verdelen”: tijd, aandacht, liefde. Alleen… gevoelens zijn niet altijd eerlijk. Ze zijn gewoon menselijk.
Dus ja. Mijn grote geheim is dat ik een favoriet kind heb. En het maakt me onzeker, bang en schuldig. Maar misschien ben ik niet de enige die hiermee worstelt?
Heb jij ook iets op te biechten? Stuur je verhaal anoniem naar info@mamaplaats.nl
Opgebiecht: ik ben bang dat mijn zoon steeds meer op zijn vader gaat lijken
