Opgebiecht: stoppen met borstvoeding gaf me rust, en toch voel ik me schuldig

Het lukte gewoon niet. Mijn melk kwam niet op gang en de eerste weken waren één grote strijd. Ik zat huilend met de baby op schoot en dacht: dit kan toch niet de bedoeling zijn? Borstvoeding hoort toch een mooi moment te zijn? Toen ben ik gestopt en heb ik gekozen voor flesvoeding. Sindsdien gaat het stukken beter, ook met mijn kindje. Het voeden is geen moment van stress of ongemakkelijkheid meer, maar juist van rust en even samen zijn. Precies zoals het altijd had moeten zijn. Maar toch schaam ik me. Alsof ik me moet verantwoorden en mijn reden niet goed genoeg is.

Wat ik vooral lastig vind, zijn de reacties. Als mensen vragen of ik borstvoeding geef en ik zeg nee, dan zie ik soms een blik die ik niet goed kan plaatsen. Alsof ik iets verkeerd doe. Dan merk ik dat ik mezelf meteen begin te verdedigen: dat het niet lukte, dat ik mijn best heb gedaan, dat mijn baby hartstikke gezond is. Terwijl… ik hoef dat toch helemaal niet uit te leggen? Misschien beeld ik het me wel in, maar ik voel het wel.

Ik voel me ook schuldig tegenover mijn kleintje. Niet dat hij er iets van merkt of last van heeft, maar toch geef ik hem niet het ‘perfecte’, wat volgens de natuur zo bedoeld zou zijn. Het voelt voor mij alsof er iets mis is met mij of met mijn lichaam. Hoe kan het dat het zo moeilijk ging bij mij? Ik hoop alleen maar dat hij zich net zo goed ontwikkelt als wanneer ik wel borstvoeding had gegeven. Tot nu toe groeit, lacht en ontwikkelt hij zich precies zoals het hoort.

Er zijn zoveel moeders die worstelen met borstvoeding en de keuze om ermee te stoppen. Ik hoop dat we samen dat taboe kunnen doorbreken en dat iedere moeder in haar keuze gerespecteerd wordt.

Heb jij ook iets op te biechten? Stuur je verhaal anoniem naar info@mamaplaats.nl

Lees ook

Opgebiecht: soms voel ik me een slechte moeder omdat ik fulltime werk