“Probeer het niet je dagelijks leven te laten overnemen…” Tja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan…

Al jaren kamp ik met een hormoonstoornis en een onregelmatige cyclus, iets wat mij toch zorgen gaf toen mijn vriend en ik begonnen te werken aan onze kinderwens.

Mijn naam is Marouscha, ik ben 23 jaar en heb een fantastische partner waar ik mee verloofd ben en samen hebben wij een grote kinderwens.

Sinds mijn 14e kamp ik al met maandelijks klachten tijdens mijn periode van de kramp in mijn buik en de pijn in mijn onderrug kan ik nauwelijks uit te benen en word ik extreem misselijk. 

Naar meerdere onderzoeken ben ik ooit doorverwezen naar het Erasmus in Rotterdam waar wij simpelweg een brief van kregen dat omdat ik nog in de groei was, ze er even nog niks mee ging doen. Dat ik 1 keer in de maand ziek thuis bleef en niet naar school kon door alles, tja, jammer dan. Er werd niks gedaan en er is op latere leeftijd ook verder nooit een oorzaak vastgesteld. Eerst was het een hormoonstoornis, toen de puberteit, en nu? Nu zouden ze tegen de klachten me graag aan de anticonceptie willen zetten maar ja, met een kinderwens is dit niet geheel handig dus moeten we er grof gezegd maar mee dealen. 

oke, er mee dealen tot daar aan toe maar hoe zit het met zwanger raken? kunnen ze niks voor me betekenen, ik bedoel, jarenlang een hormoonstoornis leek mij genoeg reden om op zijn minst een arts te spreken voor verdere details of iets van geruststelling te geven. Nee hoor. 

Je moet eerst 6 tot 12 maanden ovulatie testen doen om te bepalen hoe lang iedere cyclus was en hoe mijn waarde bleek te zijn. Op haar aanraden heb ik de Pre-Mom app gedownload en ben ik de testen dagelijks gaan inscannen, al snel bleek dat ik de zogezegde LH piek met geluk maar eens in de 12 weken kreeg. Alsnog zorgde dit bij de arts voor geen enkele zorg. Je bent 23, en je bent nog jong met een heel leven voor je. Hebben jij en je partner tegen jullie 30e nog geen kinderen op een natuurlijke basis? dan kunnen jullie weer terug komen voor verder consult… uhm pardon?

En oh ja! belangrijk! ik hoor het haar nog zeggen “Probeer het niet je dagelijks leven te laten overnemen.” Tja.. dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet dagelijks de ovulatie testen doen en iedere maand weer mentaal voorbereiden op het verdriet van een negatieve test, maar tuurlijk, laat het niet je dagelijks leven overnemen. 

Des te meer ik er mee bezig ben, des te meer respect krijg ik voor de vrouwen die hier al jaren mee bezig zijn. Zelf zitten wij nu ongeveer in maand 7 van onze TTC Journey en ik word mentaal zo moe van alles. jaren heb ik pillen geslikt en alles wat je maar kan bedenken omdat ze niks wisten en dit is waar je weer mee wordt afgescheept? Kom over een paar jaar maar terug?

Hier zitten we dan dus, in frustratie probeer ik een uitlaatklep te vinden door het uit te schrijven maar het verandert de eindstand niet. maandelijks betaal je een godsvermogen aan testen die totaal geen antwoorden opleveren en negatieve testen bij een menstruatie die te laat komt waardoor ik van voor tot achter niet meer weet wat ik moet doen.

 Ik hoop dat een kleintje ons in de nabije toekomst nog is gegund, maar de frustratie en pijn die de weg er naar toe oplevert lijkt de prachtige wolk van blijdschap die het alles hoort te brengen steeds meer te veranderen in een heuzen donderbui”