Opgebiecht: ik ben bang dat mijn zoon steeds meer op zijn vader gaat lijken

Mijn zoon lijkt nu al op hem, qua uiterlijk dan. Ik zie het in zijn blik, zijn haar, maar ook op de manier waarop hij soms lacht of een opmerking die zijn vader ook zou zeggen. Dat vind ik nog wel lief. Maar soms hoor ik hem iets zeggen, waarvan ik schrik. Hij kan soms gewoon echt hele gemene dingen zeggen over mensen. Hij snauwt enorm als hij zijn zin niet krijgt. Hij wil niet toegeven als hij fout zit. Hij wil altijd gelijk hebben en hij zegt bijna nooit sorry. Dan zie ik echt zijn vader, mijn ex terug. 

Ik heb het grootste deel van de voogdij. Hij is om het weekend bij zijn vader, dus je zou denken dat zijn karakter vooral door mij wordt gevormd. Maar zitten deze eigenschappen dan gewoon in hem? Is het al te laat? Of heb ik te weinig gedaan om hem andere waarden mee te geven? Hij praat altijd met veel bewondering over zijn vader, en ik probeer zelf nooit slecht over mijn ex te praten. Maar aan de andere kant wil ik echt niet dat hij een goed voorbeeld neemt aan mijn ex. Ik wil niet dat het giftige patroon van mijn ex zich herhaalt. Maar het enige wat ik kan doen, is hem zelf zoveel mogelijk leren over respect, luisteren, en fouten durven toegeven.

Misschien is het mijn eigen trauma dat spreekt. Misschien wil ik gewoon koste wat kost voorkomen dat hij ooit iemand pijn doet, zoals ik pijn heb gehad. En ik voel me schuldig dat ik er zo naar kijk, want hij is nog maar een kind en verdient het niet om steeds met zijn vader vergeleken te worden. Maar ik hoop elke dag dat hij later het beste van ons allebei erft, en niet het slechtste.

Heb jij ook iets op te biechten? Stuur anoniem je verhaal naar info@mamaplaats.nl

Lees ook

Opgebiecht: net gescheiden en ik heb meer lol dan ooit!