Beeld: Canva
Ik stond laatst in de rij bij de ijssalon, toen ik twee vrouwen achter me hoorde fluisteren. Niet over het weer of over welke smaak ze gingen kiezen, maar over iemand verderop in de rij. “Dat jurkje? Echt niks voor haar leeftijd,” zei de een. “En die buik, zo zou ik me echt niet laten zien,” voegde de ander eraan toe. Ze hadden het over een vrouw met een vrolijk kort zwierend zomerjurkje, blote armen en een grote glimlach. Iemand die zichtbaar genoot met haar twee kinderen. En ik dacht: wat is dat toch, dat we in de zomer niet alleen onze lichamen, maar ook onze meningen massaal ontbloten?
Zelf heb ik dit nooit meegemaakt of het gewoon niet gehoord, maar het zette me wel aan het denken. Want als er zo makkelijk geoordeeld wordt over een onbekende in de rij voor ijs, hoe vaak gebeurt dit dan niet op terrassen, stranden, schoolpleinen en misschien zelfs je vriendenkring en familie? Hoe vaak houden vrouwen zich in, niet vanwege het weer, maar vanwege blikken? Hoeveel jurkjes blijven in de kast, niet omdat ze niet passen, maar omdat de angst voor commentaar het wint van het plezier om ze te dragen?
Het zijn juist die momenten, in een rij voor een ijsje of op een zomerse wandeling, waarop je kinderen meekijken
Ik kon het uiteraard niet laten. Ik draaide me rustig om, keek ze even heel strak aan en zei zichtbaar geïrriteerd: “Ik hoop dat als jullie ooit iets dragen waar je blij van wordt, niemand er iets lulligs over fluistert.” Daarna bestelde ik mijn ijsje. Drie bolletjes. Extra slagroom. Omdat het kan.
Mijn oma zei vroeger altijd: “Je draagt wat jou blij maakt. Niet wat anderen goedkeuren.” En dat vind ik nog steeds een van de beste stijltips die ik ooit kreeg. Kleding hoort licht te voelen. Letterlijk en figuurlijk. Sommige mensen denken dat oordelen onschuldig is. Maar woorden kunnen zwaarder wegen dan de hitte. En het zijn juist die blikken en fluisteringen die ons soms tegenhouden om gewoon onszelf te zijn. Terwijl vrijheid ook betekent dat je je mag kleden naar hoe jij je voelt, niet naar wat een ander ervan vindt.
Hinda: “Ik heb jullie genoeg tijd gegeven”
Hinda: “Was je handen!”
Hinda: “Mam, mag Jason mee-eten?”
En het zijn juist die momenten, in een rij voor een ijsje of op een zomerse wandeling, waarop je kinderen meekijken. Zij leren ook hoe je met anderen omgaat. Wat je zegt. Of je iemand laat zijn wie ze zijn, of dat je fluistert over iets wat eigenlijk jouw zaak niet is. Je weet nooit wie er luistert. Of wie zich in die paar woorden herkent en zich vanaf dat moment net iets kleiner voelt. Dus deze zomer? Draag wat je wilt of beter gezegd alle seizoenen. Trek aan waar jij je goed in voelt. Glimlach breed. En als je zin hebt in ijs met slagroom om tien uur ’s ochtends, doe het gewoon. Niet alles hoeft te kloppen. Behalve het gevoel dat jij jezelf mag zijn. Laat de zon maar schijnen. De oordelen? Die laat ik smelten. Net als mijn ijsje. 🍦
Hinda
Columnist
Ik ben Hinda, single mama van een 16-jarige zoon. En ook: cultureel gespreksopener, trainer, spreker, columnist en tekstschrijver.
Op Mamaplaats schrijf ik over moederschap, cultuur, identiteit en alles daartussen – zoals ik tegen een vriendin zou praten. Luchtig als het kan, scherp als het moet. En ik eindig altijd met een zin die blijft hangen.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”
Jasmina Borgeld: “Het afscheid dat ons leven voorgoed veranderde”
ZorgintensLIEF: “Groeispurt? Eerst even een formulier of tien”