Vakantie? Of een les in overgave? Mijn bekkenpijn vertelde me meer…

Deze vakantie zou ontspannen worden. We hadden hier alle vertrouwen in.. Kids inmiddels oud genoeg om in een eigen tentje op een eigen plekje te slapen, wij in de caravan en twee weken lang hiken en zwemmen in Bretagne, Frankrijk. Bekkenklachten vrij en lekker in beweging. Familietijd en uitrusten.

Het verliep anders. De angst die ik voelde was een opeenstapeling van hoe de vakantie was verlopen. Kleine kans die overstroming, ik weet het. Maar na een tractorongeval, een gebroken arm, buikgriep en overgeven in bed… in één week? Dan lijkt alles ineens mogelijk.

Het eerste weekend was heerlijk. Ik zei nog tegen mijn man: ja.. er is echt iets veranderd in mijn systeem. Ik voel een diepe rust. Maar op weg naar de camping waar we twee weken zouden blijven, kregen we een auto-ongeluk. Een passerende tractor op een klein D-weggetje ramde onze auto en caravan. Gelukkig alleen auto en caravan schade en we konden doorrijden naar onze bestemming. Dit had zo anders kunnen aflopen..

Ik leek er dus prima vanaf te komen, tot mijn bekken twee dagen later van zich liet horen. Natuurlijk, een caravan en lange autorit is niet bevorderlijk voor je bekken gezondheid en rug, maar een ongeval? Ik knalde in het rood met klachten. Ik had overal pijn in mijn rug, heupen, dijen, bekkenbodem…

Wist je dat bekkenklachten in relatie staan tot een overspannen zenuwstelsel? Voor het niet kunnen voelen wat er emotioneel gezien wil worden?

Gelukkig weet ik inmiddels bij klachten wat ik dan te doen heb. Ik pakte mijn tijd en ruimte. Ademen, emoties loslaten, verzachtende bewegingen.. Ik voelde hoeveel spanning ik door het ongeluk had opgebouwd. Welke emoties nog in mijn lijf zaten.

De hike die we hier liepen op de foto, was drie dagen na het ongeluk. Een dag na mijn bekkenpijn liepen we 6,5 km met de kids langs rotswanden en de prachtige oceaan. Alle pijn en klachten compleet verdwenen, terwijl juist dit nogal pittig lijkt te zijn voor je bekken. Ja, ik wist na de 6,5km lopen en klimmen dat ik niet stuk was. Dat ik goed voor mezelf had te zorgen. En dat bleek..

Door een gebroken arm en buikgriep later die week, werd het niet de ontspannen vakantie waar we op hadden gehoopt. Deze vakantie, bedoeld voor rust, liet me iets anders voelen: hoe snel het leven een onverwachte wending kan nemen en de verantwoordelijkheid die wij hadden over de veiligheid en gezondheid van onze kinderen. Hoe bescherm je je kinderen als je geen controle hebt over wat er buiten je gebeurt? Juist deze emoties, daar had ik mee te dealen om pijnvrij te blijven.

En dit kwam eruit die nacht onder de eik. Ik gaf mezelf ruimte om te voelen. De angst.

Ik hield m’n kleine, bange innerlijke meisje vast. Gaf mezelf de veiligheid die ik nodig had. En ik wist: ik heb een keuze. Ik kan niet bepalen wat er gebeurt, wél hoe ik ermee omga.

Bekkenklachten? Op een wat stijve rug door het matje waar ik in de tent op sliep na.. waren die verdwenen..

Wil jij ook weten aan welke knop je te draaien hebt om weer bekkenklachten vrij te worden? Volg me op instagram: @irisplaat, deel je verhaal met me via iris@goodthings.care, of vraag mijn gratis mini-training aan.