Beeld: Canva
Vrouw van Staal: “Feesten alsof je geen kinderen hebt (en waarom dat goed is)”
Het ouderschap vraagt alles van je: je nachtrust, je geduld, je Spotify-account (dag vunzige deuntjes en hallo Kinderen voor Kinderen op repeat). Maar wie zegt dat je als ouder je ‘oude ik’ volledig moet opofferen? Zo stond ik een paar weekenden geleden op Wildeburg. Drie dagen stofhappen en slapen op een veldbedje. En ik kwam uitgeruster terug dan van een dagje sauna.
Toen ik moeder werd, was ik bang dat ik mijn oude ik voorgoed kwijt zou raken. Mijn algoritmes op social media stonden vol met video’s van moeders die zeiden dat je jezelf opnieuw moest uitvinden, alsof je oude zelf dood was. Iedereen had het over ‘de nieuwe versie’ van zichzelf, maar ik was eigenlijk hartstikke gelukkig met wie ik was voor ik moeder was. Ik schoot spontaan in de rouw en kreeg een halve identiteitscrisis. Waarom zou ik afscheid moeten nemen van die versie van mezelf alleen maar omdat ik moeder was? Een afschuwelijk idee.
Laat één ding duidelijk zijn: zandkastelen bouwen is géén volwaardige vervanging voor een hobby waarin je jezelf compleet verliest
Natuurlijk verandert er veel. Ik had een grote mond (en niet realistische gedachten zoals dat ik mijn oude leven kon leiden, maar dan ‘gewoon’ met een baby erbij. Haha, little did I know). Het moederschap dwingt je gewoon om mee te bewegen. Soms iets harder dan je zou willen. Je prioriteiten verschuiven, je wereld krimpt soms tot een paar vierkante meter boxkleed. Je raakt dingen kwijt, zoals tijd, vrijheid, spontaniteit, vrienden en ja, ook jezelf soms. Zeker, je krijgt er onmetelijk veel liefde en nieuwe dimensies voor terug. Maar laat één ding duidelijk zijn: zandkastelen bouwen is géén volwaardige vervanging voor een hobby waarin je jezelf compleet verliest.
Om die nieuwe versie van jezelf te worden, moet je ook op zoek gaan naar wat je buiten het moederschap nog meer fantastisch vindt, om de balans te houden. Ik zeg altijd dat ik meer ben dan alleen moeder, maar de zoektocht naar wat dat ‘meer’ is, die is nog altijd gaande. In die zoektocht keer ik vaak terug naar oude liefdes, die me weer laten voelen dat ik leef.
Eén van die hobby’s? Met mijn geliefde dansen tot de zon achter de festivaltenten zakt en een Desperado’s in mijn hand voelen plakken, zelf doordrenkt in glitter en zweet. Na vier jaar van zwanger zijn, baren, kramen en herstellen was het zover. Dankzij mijn schoonzus konden wij onze wilde manen weer laten wapperen op ‘ons’ festival. Wildeburg. We herontdekten wie we zijn buiten de rollen van papa en mama. We dansten, lachten, en keken elkaar weer aan zonder dat er een kind tussenin zat.
We kwamen thuis als de ouders die onze kinderen verdienen: opgeladen, verbonden, stevig
Het resultaat? Intens geluk. Pure liefde. Een volle relatiebatterij. We kwamen thuis als de ouders die onze kinderen verdienen: opgeladen, verbonden, stevig. Als een sterk front die er voor 72 uur weer even aan was herinnerd hoeveel ze van elkaar houden, dat ze nog zoveel interesses en hobby’s samen delen en dat ze elkaar niet uit het oog verloren zijn.
Ik geloof dat samen feesten elke relatie nodig heeft. Zowel de relatie met jezelf als de relatie met je partner. Of in ieder geval, de hobby’s weer oppakken die je graag deed voor je ouder werd, samen of alleen. En laat dansen nou het ultieme middel zijn om alle stress, zorgen en sleur letterlijk van je af te schudden.
Want juist als je 100% ouder bent, móét je af en toe ook 0% ouder zijn om dat vol te houden. Even geen verantwoordelijkheid, geen regie. Gewoon jij zijn. Of jullie.
Vrouw van Staal: “Mijn grootste droom in het moederschap kwam uit: mijn vrijheid”
Vrouw van Staal: “Zodra ik het licht uitdoe, komt de paniek van toen weer naar boven”
Vrouw van Staal: “Ik geef mijn kind wél een kaasstengel in de supermarkt”
Ik geloof dat elke relatie (zowel die met jezelf én die met je partner) baat heeft bij samen feesten. Of in elk geval bij samen doen wat je vroeger gelukkig maakte. Of dat nou dansen is, motorrijden, schilderen of tot diep in de nacht praten zonder babyfoon op tafel.
Uiteindelijk draait het niet om óf je moeder bent, of vrouw, of partner, of festivalganger. Het gaat erom dat je al die rollen durft te belichamen zonder jezelf in één ervan te verliezen. Juist door af en toe helemaal uit te zoomen, herinner je jezelf eraan waarom je het allemaal doet. En hoe heerlijk het is om af en toe even niet te zorgen, maar gewoon te zíjn.
Vrouw van Staal
Columnist
Marleen Staal is een millennial moeder van twee die het moederschap niet romantiseert, maar er #zonderfilter over deelt. Ze schrijft eerlijk over moederen zonder ouders, over de dagen waarop je je kind graag even ruilt voor een warme cappuccino – en over alles daartussenin. Herkenbaar, kwetsbaar én met humor. Want opvoeden is al serieus genoeg.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”
Jasmina Borgeld: “Het afscheid dat ons leven voorgoed veranderde”
ZorgintensLIEF: “Groeispurt? Eerst even een formulier of tien”