Opgebiecht: ik voel steeds minder liefde voor mijn huilbaby

30 juli 2025

Redactie Mamaplaats

Het moment dat ik mijn baby voor het eerst in mijn armen had, wist ik het meteen: je kunt nooit meer van iets houden dan van dit. Ik voelde me zo intens gelukkig en ik had zoveel liefde voor dit minimensje. Maar dat gevoel maakt langzaam plaats voor iets anders. Voor uitputting. Voor wanhoop. Voor leegte. En dat komt doordat hij continu, dag in dag uit, huilt. Ik kan het gewoon niet meer aan.

“Soms kijk ik op de klok en fantaseer ik over weer aan het werk gaan. En niet omdat ik zo’n carrièrevrouw ben, maar omdat ik dan even aan de baby kan ontsnappen. Dat is toch geen normaal moedergevoel?”

Mijn baby huilt. De hele dag, de hele nacht. Er lijkt geen pauze te zijn. Niet voor hem, niet voor mij. Het gekrijs gaat zó door merg en been dat ik soms alleen nog maar wil vluchten. Ik weet niet meer wat ik kan doen om het te laten stoppen. Mijn man weet het ook niet, maar hij kan er tenminste nog aan ontsnappen op zijn werk. Ik zit nog midden in mijn verlof, en waar ik had gehoopt op een roze wolk, ben ik nu alleen maar bezig met troosten, wiegen, proberen, falen. De hele dag door.

Soms kijk ik op de klok en fantaseer ik over weer aan het werk gaan. En niet omdat ik zo’n carrièrevrouw ben, maar omdat ik dan even aan de baby kan ontsnappen. Dat is toch geen normaal moedergevoel? Ik ben nu drie maanden verder en ik ben zo ontzettend moe. Maar wat me het meest bang maakt, is dit gevoel van afstand. Dat ik echt steeds minder liefde voel en steeds meer wanhoop.

Wat als ik een slechte moeder ben? Wat als hij door mij zo onrustig is? Wat als hij zich niet geliefd voelt? Dat het allemaal mijn schuld is. Ik lees forums, speur het internet af, probeer er met mensen over te praten. Maar niemand lijkt hetzelfde mee te maken, niemand lijkt echt te begrijpen hoe het is. Iedereen zegt dat het wel overgaat, maar hoe weet ik dat zeker?