Een bevalling die niet volgens onze verwachtingen ging

“Op 26 februari kwam smiddags de pedicure langs. Ik kon niet meer bij mijn voeten en mn nagel was wat aan t ingroeien. Dus ik grapte met de pedicure: ik heb in ieder geval mooie nagels als ik nu zou bevallen. Die avond begon als gewoonlijk weer met weeën. Onze dochter had ik nog naar bed gebracht en om toch maar zeker te zijn had ik de laatste dingen voor de vluchttas bij elkaar gepakt. Wat extra steunkousen, een extra onderbroek en 2 nachthemden. Om 22.30 gaan we samen richting bed, t zal wel weer stoppen. Ik ben kort in slaap gevallen maar rond 1 uur word ik wakker. De weeën zijn gevoeliger en ik ga even naar de wc. Ze lijken vlot op elkaar te zitten dus ik pak mn telefoon en time de weeën. Ze zijn wel te doen en al snel zie ik een patroon, ruim wen minuut wen wee, een kleine 3 minuten ertussen en weer een wee.

Ik heb t gevoel dat t heftiger is dus bel ik t ziekenhuis en moet meteen komen. De familie waar onze dochter E zou gaan slapen was op vakantie dus ik bel mn moeder. Zij komen rechtstreeks naar het WKZ om E op te komen halen. Ik maak haar wakker, pak wat kleren bij elkaar en een pak luiers. Mijn tas erbij, de maxicosi… E wil eerst niet in de autostoel maar met drinken in haar hand en jas aan gaat ze toch maar zitten. Papa mag haar niet vastmaken -iets met peuterbrein- dus ik doe haar al puffend vast.

Bij t ziekenhuis maak ik t stoeltje los zodat deze meteen over kan naar een andere auto. Als ik daarmee wacht dan zit mn man midden in de nacht zo te stressen dat t niet gaat lukken. Dus ik maak m los. De beveiliging zag ons al komen dus de deur was open en we kunnen meteen naar de lift voor de tweede verdieping. Ik moest me nu behoorlijk focussen op de weeën.

Op t bevalbed worden eerst de controles gedaan en blijkt dat ik 2 cm ontsluiting heb, een cm meer dan een week ervoor. Rustig puf ik de weeën weg en om 6 uur controleert de verloskundige weer de ontsluiting. Nog steeds 2 cm. Om 7.30 komt een andere verloskundige en die wil ook graag checken. Nu begon er wat te vorderen en was t 3 cm. Eindelijk weeën die wat doen. De anesthesioloog wordt gebeld voor de ruggenprik. In t bevalplan stond deze gepland met 2 cm vanwege de complexiteit.

Helaas lukte het niet om de ruggenprik te zetten dus collega anesthesioloog kwam erbij maar toen deze net wilde beginnen werd ze gebeld, een spoed op de ok. Weer wachten. Nr 3 kwam na een uur binnen en ook nu was t zetten lastig. Uiteindelijk na 7! keer misprikken zat deze goed en kon ik rustig gaan liggen. T nadeel van een ruggenprik is dat de bloeddruk kan droppen en de weeën minder werden. Veel minder zodat er ingegrepen moest worden.

Er werd overlegd; weeënopwekkers of eerst vliezen doorprikken? Gezien de grote hoeveelheid medicatie al door t infuus ging besloten ze eerst de vliezen door te prikken in de hoop dat de weeën weer in volle hevigheid terugkwamen. De gynaecoloog prikte ze door en eerst kwam er bijna geen water. De baby lag ervoor. Heel voorzichtig, in overleg mocht ik wat persen om het water te laten lopen en dat de kleine wat dieper kwam te liggen. Bekken na bekken werd gevuld en t bleef maar stromen. Na ruim 3 bekkens vol (lees 1,5 liter) schoot ineens onze dochter naar boven in plaats van in t bekken te blijven. Veel water kwam ineens en de navelstreng schoot mee tussen t hoofdje en mijn bekken. Gelijk was het groot alarm.

Via de catheter werd mijn blaas zo veel mogelijk gevuld, de gynaecoloog ging op t bed zitten tussen mijn benen met haar hand tegen t hoofdje… Weeënremmers werden ingespoten en ik lag daar, extreem rustig. 7 man stond om me heen, een laken over mn bovenbenen en we gingen de gang op, tussen bezoekers van t ziekenhuis door naar de ok. Volgens de arts maakte ik grappen onderweg. Mn man rende vooruit om deuren te openen. Ik kom aan op de ok, daar staan al 2 gynaecologen klaar en ik schijf over naar de operatietafel. Snel zeg ik nog dat ze op mn man moeten letten en dan ben ik al onder zeil. Nog geen 5 minuten later is onze dochter geboren en heb ik een keizersnede gehad.

Ze had nogal moeite met ademen en een apgar score van 4, na 5 minuten was t al een 8. Omdat ze zo snel waren is er gelukkig geen schade opgelopen bij de kleine.

Lees ook

De laatste loodjes… En weer een vroeggeboorte

Ik wordt wakken, bijna 2 uur nadat ik de ok in ging. Veel weet ik er niet meer van alleen dat ik t extreem koud had. Iemand riep 35,1 en ik kreeg blowers onder mn dekbed om op te warmen.

Ook van de dagen erna weet ik weinig meer. De 28e, 1 dag na de geboorte ging de verdoving eraf en ik had continu naweeën en zoveel pijn. Mijn ene infuus zat nog redelijk maar degene die ze hadden geprikt op de ok zat dicht en mn arm was van de knokkels tot aan de elleboog blauw. Mijn man was savonds naar huis gegaan maar werd gebeld om terug te komen. Ik moest door de ct om te kijken of er geen ontsteking zat en kreeg morfine via t infuus. Zo heb ik nog 2 dagen morfine gehad om mn buik wat rust te gunnen en op te knappen.

Op 3 maart mochten we naar huis met zn drieën en was de kraamverzorgende er binnen een half uur.”