Zindelijk worden op jonge leeftijd? Ik was eerst sceptisch…

Maar nu ik zelf een dochter heb die nét 2 is geworden en ineens interesse begon te tonen in het potje, moest ik mijn mening toch een beetje bijstellen. Ze gaf regelmatig zélf aan als ze moest plassen of poepen en keek steeds nieuwsgieriger naar de wc. Op een gegeven moment dacht ik: Waarom ook niet proberen?Als het lukt, is dat mooi meegenomen. Zo niet, dan proberen we het later gewoon opnieuw – helemaal prima. Geen druk.

Via Zindelijkheidsbox ontving ik een pakket vol handige informatie en tips om op een ontspannen en kindvriendelijke manier aan de slag te gaan. Alles is erop gericht om het proces zo prettig mogelijk te laten verlopen – zonder stress, zonder verwachtingen. En dat sprak me enorm aan. Elke keer als G een plasje of poep deed op het potje, deden we overdreven enthousiast. Ze vond dat zó geweldig, dat ze het steeds leuker begon te vinden. Zelfs de ‘grote mensen wc’ werd ineens interessant.

Tot mijn grote verbazing ging het echt razendsnel. Binnen drie dagen was G zo goed als zindelijk. Ik stond er versteld van. Ze is net twee geworden, maar ze voelde feilloos aan wanneer ze moest en gaf het netjes aan.

Heel anders dan mijn ervaring met haar grote zus, S, die er veel later aan toe was – wat overigens ook helemaal oké was. Elk kind is nu eenmaal anders. Misschien helpt het dat G alles van haar grote zus wil nadoen. Dat voorbeeldgedrag lijkt écht een verschil te maken. En het bevestigt voor mij nog maar eens: zindelijk worden is geen one-size-fits-all verhaal.

Inmiddels zijn we vijf dagen verder en zijn we al meerdere keren de deur uit geweest – zonder luier én zonder ongelukjes. Wonder boven wonder gaf ze het elke keer netjes aan.

Toch vond ik het wel spannend. Wat als ze onderweg opeens moet plassen of poepen? Gelukkig had ik bij S al geleerd om gewoon het potje mee te nemen in de auto of buggy. Dat geeft rust, en als ze het even niet kan ophouden, is er altijd een optie in de buurt. Het helpt haar ook om te leren het even uit te stellen en te wachten tot een geschikt moment.

Wat ik vooral heb geleerd uit deze ervaring: kijk naar je kind, niet naar de kalender. Waar ik eerst dacht dat jonge kinderen hier nog “te klein” voor zijn, zie ik nu dat het vooral draait om interesse, voorbeeldgedrag en vertrouwen.

En vooral: geen druk. Want als het niet was gelukt, was dat ook helemaal oké geweest.

Dus voor alle ouders die twijfelen: open je ogen voor de signalen van je kind. Misschien is het eerder klaar dan je denkt. En als je samen dat avontuur aangaat – op een ontspannen manier – kan het zomaar een hele fijne ervaring worden. Ook (of juist) als ze nog jong zijn.

Heb jij ervaring met zindelijk worden? Of tips voor onderweg? Laat het me weten in de reacties – ik ben benieuwd!