Snap
Dit is het bevallingsverhaal van Amy. Eigenlijk heb ik de hele zwanger doorgelopen zonder een maar een enkele klacht. Een zwanger om van te dromen. Het enige was dat Amy in onvolkomen stuit lag vanaf week 27 en zo altijd is blijven liggen. ze had grote billen zei de gynaecoloog dus een gewone bevalling zagen ze niet zitten. Het werd een geplande keizersnede. 4 December was mijn uitgerekende datum en 3 December stond de keizersnede. Alleen besloot Amy eerder te komen. in de ochtend van 21 november werd ik wakker rond 06.30 met een plopje. Vervolgens werd alles warm en nat en dacht ik in eerste instantie dat ik in mijn broek had geplast maar het liep maar rustig door. Mijn man Hans wakker gemaakt en vertelde dat mijn vliezen gebroken waren. Hij is uit bed gesprongen en dacht nog wel eerst even de koeien te melken. Hij heeft namelijk een eigen melkveehouderij. intussen ben ik snel gaan douchen en toen ik zeker wist dit zijn de vliezen die gebroken zijn heb ik gynaecoloog gebeld. Kreeg een verloskundige aan de lijn die vroeg of ik inmiddels al weeën had want bij een eerste kon het wel even duren. Ja dat snap ik vertelde ik de man maar, ik stond voor een geplande keizersnede. oww dan deze kant meteen maar op. Mijn man gebeld dat hij meteen wel weer terug kon komen. Al met al was het tussen 9 en half 10 toen we in het ziekenhuis waren. in de lift stroomde zo af en toe het vruchtwater er wat uit en ook op de stoel waar we moesten wachten. wat ik achteraf nog steeds niet snap waarom ze niet dachten dat het begonnen was. Ze bleven maar aan het verband ruiken het was niet zoet alleen geurloos. Zei toen wel als het urine was hadden jullie het vast wel geroken. Maarja het was ons eerste kindje dus wilde er geen hele heisa van maken. Na een tijdje aan de toeters en bellen te hebben gelegen kwamen de weeën opgang. Toen ontstond er lichte paniek en werd ik na de o.k gebracht. Weet nog dat ik na de ruggenprik me alles begon te duizelen maar vlak daarna voelde ik me goed en werd ons kindje gehaald. Met een klein sneetje op haar billen werd ze even bij me neergelegd. Het was een meisje! We gaven haar de naam Amy ze werd iets verder op neergelegd zodat ik het goed kon zien. gelukkig had ik van te voren opgezocht hoe een kindje eruit zou zien die een tijd in stuitligging had gelegen. een apart gezicht zo met de voetjes zo richting haar oren als ze huilde. Ze woog 3635 gram en 51 cm. Het herstel ging goed en kon 3 dagen later weer naar huis. Inmiddels is ze alweer een prachtige meid van 9 met een mooie grote bos blonde krullen.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.