Snap
Wij kregen te horen dat we zelf zo snel mogelijk moesten vertrekken, want er was een noodtoestand in het zuiden. Er waren grote dreigingen tot overstromingen en er werd gewaarschuwd voor afsluiting van de snelwegen. De ambulance zou wel in Maastricht aankomen. Maar nu was het hoofdzaak dat wij zo snel mogelijk weggingen. De ambulance nam alleen ons meisje mee, zonder papa of mama. Stress, verdriet en angst overheersten. Zo snel mogelijk hadden we alles ingepakt en de kleine gevoed. Het afscheid nemen was zwaar, je pasgeboren baby op de brancard gelegd zien worden en niet weten wanneer je haar weer ziet en kan vasthouden.. Vol stress stapten we in de auto en kozen met behulp van de navogatie een goede route uit. We werden via whats app op de hoogte gehouden door de verpleegkundige die ons meisje verzorgde op transport. Natuurlijk heb ik haar bedankt, maar vraag me nog steeds wel eens af of zij zich realiseert hoe belangrijk zij voor mij is geweest. We waren al een uur onderweg toen de ambulnace pas vertrok. Maar toen wij eenmaal in de tunnel reden en een ambulance hoorden wisten we het gewoon. Daar komt ze aan! Nog geen drie minuten later kregen we een berichtje dat ze waren aangekomen. We parkeerden snel en liepen naar de NICU waar ze net aankwamen rijden met de brancard. We waren voorbreid op een cultuurshock maar dat ik het zo zou ervaren had ik niet verwacht..

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.