En dan mag je een test doen.. Op vier januari 2013 deed ik heel spannend de test en ik mocht een gat in de lucht springen want ik was in vier maanden zwanger van een donor. Tijdens mijn zwangerschap ben ik bijna niet ziek geweest en de zwangerschap verliep onverwacht toch goed behalve de laatste weken. Toen kreeg ik enorme lichamelijke klachten zoals rug, bekken en heupklachten. Dat mocht de pret niet drukken want in mijn buik groeide een mooi meisje. Na 41 weken ben ik ingeleid omdat ik het zwanger zijn een beetje beu was, tenminste die klachten waardoor ik niet meer dan 10 meter kon lopen. De bevalling was in mijn ogen een hel! Na alle gels die ingebracht werden en 4 uur persen is uiteindelijk besloten om een keizersnede te doen. Dit omdat de bevalling al ruim 1,5 dag duurde en omdat het hoofdje een beetje was gedraaid waardoor de bevalling moeilijker werd. De vacuümpomp die ze klaar hadden staan zag ik niet zitten. Ik was er helemaal klaar mee. Ik was moe en uitgeput en ik wilde zo snel mogelijk mijn kleine meisje vasthouden.

Ik heb een kinderwens door middel van een zaaddonor. En nu willen we een alementaitiebedrag berekenen en afspreken, maar nu komt mijn vraag: waar kan ik dit doen? Want ik kom steeds uit bij sites waar het gaat over scheiden???

Ja ja morgen is het dan zover!

Afgelopen week heb ik een afspraak gehad met een donor. Het gesprek verliep op zich wel goed, maar kreeg toch een mailtje dat hij liever niet met me verder ging. De reden was dat ik niet robuust genoeg overkwam en geen complexheid uitstraalde! Ik had al zo´n vermoeden dat dit niet doorging. Wat ik nu ga doen, is de boel even laten rusten en binnenkort maar een gesprekje aangaan met mijn huisarts. Aangezien ik alles met haar kan bespreken zal ze vast wel tips ofzo hebben.

Omdat ik bezig ben om via een donor zwanger probeer te worden, kwam ik bij een donor tot een dilemma.

Ik weet eigenlijk al jaren dat ik een kindje wil en dat vond ik een mooi toekomstbeeld al zeg ik het zelf ;). Maar hoe ga je dat doen als je al jaren geen relatie hebt en die wens alleen maar sterker wordt? Na lang nadenken ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het allemaal alleen wil gaan doen. Een dappere keuze zeggen veel mensen, maar het grootste probleem is: hoe vertel je dat aan je ouders? Ik was het wel van plan te vertellen, maar alleen als ik daadwerkelijk zwanger ben. Ik wil ze namelijk ook niet blij maken met een dode mus.