Zelf lag ik ondertussen opgenomen opgenomen op de kraamafdeling van het ziekenhuis. Ik ging wanneer ik maar wilde naar mijn dochter, 24 uur per dag mocht ik naar haar toe. De eerste nacht na de operatie was ik eigenwijs, ik kon in de nacht niet slapen en ben zelf naar mijn dochter gelopen. Ze lag toen 2 verdiepingen onder mij.
De dag van de operatie, mijn kleine meisje. 2 dagen oud en gelijk een operatie van 6 uur, met de mogelijke grote gevolgen.Het is soms moeilijk te beschrijven hoe ik me voelde, de eerste dagen toen mijn mooie dochter geboren was. Aan de ene kant voelde ik me heel goed en aan de andere kant zat ik er ook zwaar doorheen. De dag van de grote operatie mocht ik haar naar de deuren van de verkoever brengen, gek genoeg voelde het heel goed. Zonder die grote operatie had onze dochter niet langer dan 5 dagen geleefd.
De volgende ochtend werden wij om 10 uur verwacht in het ziekenhuis, om half 10 zaten we in de auto. Tot we ineens gebeld werden, vanwege onderzoeken die ze in het ziekenhuis hadden gedaan zou het vervoer eerder plaatsvinden en ik zou haar niet meer zien. Wel deed de verpleegkundige aan de telefoon nogal vaag over waarom ze nou eerder vervoerd werd, achteraf mocht ze ons niet vertellen door de telefoon wat er was gebleken uit de onderzoeken. Wij konden direct doorrijden naar het AMC. Eigenlijk was ik wel opgelucht dat het zo snel ging, nu was ik in ieder geval van dat nare ziekenhuis af en vandaag gingen we weer een nieuwe start maken met allemaal nieuwe gezichten. Die nacht en in de auto had ik last van extreme naweeen, ook moest ik gaam kolven als ik wilde dat ze borstvoeding zou krijgen. Die ochtend had ik gelijk uit beide borsten 25cc gekolfd, super trots was ik!
Toen de verloskundige klaar was met hechten, werd mijn meisje dus overgenomen voor alle controles. Ze woog een mooie 4040 gram en alle reflexen werken zoals het hoort. Tijdens de controles ging mijn dochter nog meer achteruit dan toen ze op mijn borst lag. Ik begon me zeker zorgen te maken want haar lipjes en handjes werden steeds blauwer en ze kreeg steeds meer moeite met ademhalen. Dit zat mij zo niet lekker dat ik er iets van zei, maar werd eigenlijk gelijk aan de kant gezet en kreeg als antwoord 'ze moet nog even wennen aan deze wereld'. Ik snapte niet waarom ze haar niet naar een andere kamer brachten. Ik kon wel tegen die kou van de kapotte airco, maar een pasgeboren baby hoort in 23 graden te liggen. Het enige wat ik de hele tijd alleen maar kon denken was dat ik dit niet herkende, ik kon dit niet vergelijken met mijn eerste kindje... ik begon me steeds meer zorgen te maken.
Met de verloskundige hadden we de afspraak gemaakt om rond half 6 in het ziekenhuis te zijn, ook omdat ze er rekening mee hield dat het wel ineens heel snel zou kunnen gaan. Na afscheid te hebben genomen van onze zoon stapte we in de auto. Ook had ik ondertussen onze kennis gebeld die ik graag bij mijn bevalling wilde hebben en ook zij stapte in de auto. Onderweg naar het ziekenhuis begon ik het al veel spannender te vinden en begon ik te stressen en werd ik nerveus. Bang dat alles weer veel te snel zou gaan. Mn vriend zou de auto weg zetten en ik liep zelf naar boven, ook omdat ik toch geen pijn had en we hadden een beetje vertraging opgelopen.
6 juli 2016
Mei 2016
Profiel
Posts
(10)
