Nog voordat onze oudste zoon geboren was,  had mijn man een pop gekocht. Een grotere, volle pop die deed als een echte baby. Mijn schoonzus en ik hebben eens gegrapt. Ik was hoogzwanger,  over de datum heen, maar nog helemaal actief. Mijn schoonzus was een paar dagen bij ons om mij te helpen. Zo paktte ze die pop eens een keer en wikkelde die in een deken,  net zoals je met echte baby's doet. Het was hilarisch. Maar ze ging een stap verder en daar stond ik,  met de in de deken gewikkelde pop tegen mijn buik aan,  en mijn schoonzus die haar broer opving toen hij terug was van werk. Nog in het trappenhuis had ze verteld over 'de snelle bevalling' en dat we geen tijd hadden om te bellen. Ik hoorde de lach van mijn man,  die wist dat het allemaal verzonnen was, maar die blik in zijn ogen toen hij mij zag. Onbetaalbaar! Een mengeling van ongeloof en verbijstering. En toen lachtte hij,  schuifde de deken weg voor het gezicht van de pop en keek zijn zus lachend aan. Hij kent haar langer dan vandaag. 

's Ochtends word er op de deur geklopt. Ik was even bezig en mijn partner maakt de deur open. Ik hoorde een lieve vrouwenstem nog heel snel zeggen; 'ik moest dit hier afleveren. En een prettige dag verder!' Na een bedankje gaat de deur dicht en mijn partner roept: pakketje! Ik verwachtte geen pakketje en ik was dan ook verbaasd dat mijn naam op de envelop erboven stond. 

Wanneer gaat het nou sneeuwen? Vraagt mijn zoon mij al wekenlang. Als ik probeer uit te leggen dat ik hoop dat we rond kerst sneeuw hebben, roept hij dat we ook al geen sneeuw met sinterklaas gehad hebben. Vraagt hij waarom er in de prentenboeken wél steeds sneeuw op de daken getekend wordt met sint en kerstman en verteld hij mij hóeveel hij van sneeuw houdt. 'Net zoals zon. Ik hou alleen van zon en sneeuw'. Regen en kou vind hij niks. In plassen stampen dan weer wel, maar alleen als het opgehouden is met regenen. 'Wat zou je het allerliefste doen als het sneeuwt?' Vraag ik vanochtend. 'Een sneeuwpop maken en aankleden!' Dat hadden we vorig jaar gedaan, de aankleedset van de sneeuwpop hebben we in de schuur liggen, die hebben we 1 keer gebruikt. En die wijst hij telkens aan. 'En sneeuwballen gooien, én schaatsen. Net als kikker (de enige echte)!' 

ik ben zo'n moeder die van fotograveren houd. Foto's van mijn kinderen zijn dan ook heel belangrijk voor me. Van elke nieuwe mijlpaal, maak ik een foto, video of anders schrijf ik een stukje. Ik vind het leuk om mooie foto's te maken en die dan op te slaan op mijn harddisk. En op het moment zelf, als ik dan naar de foto's kijk, vind ik het speciaal en leuk om deze foto's later aan ze te laten zien. 

Zaterdag 19 nov besloten wij om naar Aviodrome te gaan. Omdat wij er nog niet geweest zijn, vond ik het leuk om dit te combineren met een speciaal weekend. Brandweerman Sam lukte niet meer, jammer genoeg, maar toen las ik over Buurman en Buurman. Ook leuk, dus ik dacht; gaan!

Jouw eerste fietsje

Al sinds jongst af aan lezen wij thuis voor. Ik veel meer dan zijn vader doet, maar ik geniet er dan ook ontzettend van. Waar het begon met nijntje en muis, gingen we over op echte voorleesboeken. Agent en Boef was favoriet, we gingen wekelijks naar de bibliotheek en haalden het maximum aantal boeken. 

Het is Donderdag 20 oktober 2016. Wij nemen de trein rond 10 uur sochtends om rond 10.30 op Leiden aan te komen. Vooraf hebben ze ons verteld dat we moesten reserveren. Uiteraard wílde ik dat doen, maar had ik dat niet gedaan. Want toen ik doorklikte, moest ik aangeven of ik 10.15, 10.30, 10.45 of 11 uur naar binnen wilde. Ik had geen idee wanneer we aan zouden komen. En ik dacht, met mijn museumkaart sluit ik aan in de rij en dan zie ik het wel. Achteraf had ik spijt, maar gelukkig is het allemaal goed gekomen! 

Met een ukki in huis hoef je je nooit te vervelen. Al is het om te spelen,  heeft het aandacht tekort of gewoon om te voeden. uiteindelijk is het doel om ze de gelukkigste mens ter wereld te maken. Maar oh oh,  wat komt daarvoor allemaal kijken?