Gisteren was de verjaardag van I. Heel erg spannend en leuk, maar met 4 jaar breekt ook de eerste schooldag aan. Nou zijn we vorige week samen in de klas wezen kijken en dat vond hij enorm eng. De laatste weken merkte ik allemaal gekke dingen aan hem. Zo wil hij zich niet meer aankleden. Trekt hij al zijn kleren uit als hij naar de wc is geweest en wil zich dan niet meer aankleden. Ook zelf zijn schoenen aantrekken doet hij niet meer. Een paar dagen geleden viel het kwartje: I. wil niet naar school. Alles waar ik hem complimenten voor gaf en zei dat echte kleuters dat al kunnen weigerde hij ineens pertinent.

Mijn hart gaat te keer. Indi is gevallen en niet zo hard, maar toch had hij bloed. Boink Boink... wat is er aan de hand. Z'n tand is uit z'n mond, met wortel. Boink Boink... m'n hart... o wacht eens even. Had ik dit zelf ook niet 33 jaar geleden? Ik wordt alweer rustiger. Hoewel ik 2 jaar was, herinner ik me het nog donders goed. Ik was op een hobbelpaardje op het pad bij de buurvrouw toen ik voorover klapte. Een hoop bloed zei mijn zus. 5 jaar lang heb ik zonder voortand gelopen. En leuk zeg om de patatjes er doorheen te duwen. En nu, nu is Indi aan de beurt. Ik schakel en bel gelijk de tandarts, maar die neemt niet op. Ondertussen rijdt ik naar de kinderopvang. Ik probeer nog een paar keer te bellen als ik daar ben. Geen gehoor.

Vandaag is het zo ver. Na een periode van onzekerheid, is het nu zeker: Ik mag blijven wonen. Indi en ik hebben en houden ons dak boven ons hoofd. Gelukkig was mijn ex zo lief om mee te werken. Geen moeilijk uitkoop gedoe, gelukkig.