1 blik was genoeg.. het was kanker...
Het jaar 2009, we wisten dat er veel veranderen zou. Maar dit hadden we nooit verwacht...
Het jaar 2009 zijn we positief begonnen. We gingen verhuizen en samenwonen met mijn stiefmoeder en stiefzus. Er zouden veel mooie tijden, gezellige vakanties en leuke dingen aankomen. We voelden ons eindelijk na jaren met z'n twee (en om het weekend samen met mijn broertje) een compleet gezin.
De vakantie waar ik verliefd op werd
Als ik mocht kiezen hoe mijn ideale vakantie eruit ziet, zou ik mijn zoon laten zien wat mijn vader mij heeft laten zien.
Toen ik een jaar of 16 was wist ik al zeker dat ik moeder wilde worden. Ik droomde en fantaseerde vaak hoe het zou zijn als ik mama zou zijn. Hoe het zou zijn als mijn vader opa zou zijn. 1 ding was zeker: mijn geweldige vader zou een fantastische opa zijn!
Terrible Twenty two's
Eenmaal voorbereid op de peuter puberteit die volgens mij pas bij 2 jaar begint, vond onze boef het met 21 maanden alvast tijd worden
ieder kind ontwikkeld zich op z'n eigen tempo en met z'n eigen "eigenaardigheden" . Waar je je niet altijd op kunt voorbereiden, maar gelukkig is er een soort lijn waar de meeste kinderen zich wel vrij goed aan houden. Zo dacht ik ook bij de peuter puberteit, die zo rond de 2 jaar zou beginnen.
Mijn kind in mijn ogen
Mijn kind is de mooiste, slimste en beste in (bijna) alles! In mijn ogen natuurlijk..
Terwijl ik zit te typen ligt mijn kleine man op mijn buik te slapen. Niet echt pedagogisch verantwoord, en ben ik zelf afgestudeerd spw-er, maar hoe lang wil hij dit nog? Hij word zo snel groot!
We gaan wee aan het werk!
Na 11 maanden thuis te hebben gezeten mag ik (vrij onverwachts) weer aan het werk! Maar hoe nu met mijn kleine mannetje?
Toen mijn zoon 4 maanden oud was, zat mijn zwangerschapsverlof er op en moest ik weer aan het werk. Ik was allang blij met de bonus dat ik zolang (betaald) van hem mocht genieten. Zijn vader pastte op als ik moest werken en met de wetenschap dat ik over een paar maanden toch werkloos zou zijn ben ik vol vertrouwen (en een beetje verdriet bij het "afscheid") begonnen.
Mijn kleine grote mannetje wil gewoon alles zelf doen!
Erg handig zon huishoudelijk hulpje. Maar dan besef je ook ineens dat ze zo snel groot worden...
Eigenlijk heb ik niet veel te klagen. Mijn avonturier is met 35 weken geboren en nog steeds lekker klein, dus ik heb lekker lang een baby aan hem gehad. Maar nu wil hij met alles helpen en zo niet alles zelf doen.