Zoals ik vertelde in het eerste deel van mijn blog 'bevallingsverhaal deel 1' heb ik écht een fijne zwangerschap gehad! Het was mijn tweede zwangerschap (blog voor een andere keer) en mijn eerste voldragen zwangerschap, dus ik had niet veel vergelijk. Maar als veel mensen tegen je zeggen hoeveel je nog kunt en dat ze het knap vinden hoe je het allemaal doet, dan ga je het vanzelf geloven!

Jep, de naald was dus kwijt.. De verloskundige, de verpleegkundigen én mijn man hebben heel de grond en alle gaasjes afgezocht naar de naald. Je moet je voorstellen dat dit een kleine, gebogen naald is die je makkelijk over het hoofd kan zien. Nergens een naald te vinden. Ze konden niet bij mij voelen of de naald er nog inzat, omdat het erg gezwollen en dik was, dus je voelt dan de naald niet zitten. De verloskundige ging overleggen met een arts. Ze vonden het een kleine kans dat de naald er nog in zat, maar ze zeiden dat ze voor de zekerheid een röntgenfoto wilde maken om het uit te sluiten. Gelukkig kwam het röntgenapparaat naar de kamer toe en konden ze daar de foto maken. En jahoor, op de foto was duidelijk te zien dat de naald er nog in zat!

Wat waren wij blij! De vliezen waren uit zichzelf gebroken om 21.15 en de bevalling ging beginnen! We mochten verhuizen van 'de inleidingkamer' naar 'de verloskamer' en dit was echt heel fijn!

Jaaaa eindelijk kan in mijn bevallingsverhaal delen! In mijn zwangerschap heb ik er zoveel gelezen! Elk verhaal is uniek en leerde ik weer wat nieuws. Gelukkig schrok het mij niet af en ging ik met een neutraal gevoel de bevalling in, wat zorgde voor een bevalling waar ik met een fijn gevoel op terugkijk. 

Hi!