Morgen ben ik 39 weken zwanger! Van mij mag onze 2e nu wel komen. Had ik zondag nog zoiets van, over 2 weken is ook goed. Nu denk ik kom eruit, zo snel mogelijk! Bij de oudste begon de bevalling met gebroken vliezen dus dan weet je ook echt zeker dat het niet lang meer duurt. Maar nu is het afwachten, de ene roept het duurt nog wel even, terwijl de ander zegt, volgende week is het er wel. En ik, ik kan alleen maar hopen dat de oefenweeen omslaan in echte weeën... Of tot de vliezen breken. En dat terwijl de verveling toeslaat, alles is schoon of in elk geval schoon genoeg, tassen staan klaar, oppas is geregeld, alleen ons hummeltje is er nog niet. Ik ben zo benieuwd wat het word!!! :)

Nadat de navelstreng door geknipt was door manlief volgde de placenta al gauw. Gelukkig en moe was ik met mijn kleine meisje aan het bijkomen, terwijl ik gehecht werd, toen opeens alle alarmbellen afgingen. Voor ik het wist was dochterlief bij papa gelegd, ik aan het zuurstof en mijn bed achterover gekiept. 

Mijn uitgerekende datum was net verstreken, maar dochterlief dacht er nog niet aan om te komen. Om de tijd te doden sprak ik met mijn tante af dat ze een paar dagen later zou komen als er dan nog niets gebeurd was. 

Terwijl mijn dochtertje in haar kinderstoel een appeltje aan het eten en ondertussen 'kikker' aan het kijken heb ik besloten de stap te zetten. Al sinds ik op de site van mamaplaats zit speel ik met het idee om ook te gaan bloggen over mijn/ons leventje.