J.A's avatar
3 weken geleden

Ontzettend herkenbaar. Wat mij heel erg geholpen heeft was haptonomie. Leren samen met je partner contact te maken met de baby in je buik. Wanneer ik ongerust was of het nog ok was met de kleine dan maakten mijn man en ik door aangeleerde technieken contact met hem en begon hij spontaan te bewegen. Maar bovenal, adem in adem uit. Je mag bang zijn, in bijna alle gevallen komt het goed. Heb vertrouwen in jezelf. En zie het los van eventuele eerdere psychische disbalans want je bent net als alle andere toekomstige moeders gewoon heel erg gespannen en angstvallig dat alles goed mag blijven gaan. Mijn kinderen zijn nu 3 en 2 en die onzekerheid en angst verschuift weer. Haha niet een fijn vooruitzicht maar het hoort bij ouders worden. Het maakt je kwetsbaar. Je kunt het zet hem op!!

Sjarlie's avatar
3 weken geleden

Dank je wel voor je lieve reactie! Haptonomie ken ik (nog) niet, maar ik ga er is naar kijken. Ik hoop ook, naast de zwangerschap, nog een hoop te verwerken van het afgelopen jaar. Dus mijn hoofd is ook gewoon heel vol. Fijn dat het zo goed geholpen heeft trouwens, dat zal veel rust hebben gegeven!

Lala72's avatar
3 weken geleden

Accepteer dat onzekerheid er bij hoort,en houd vertrouwen in je zwangerschap,kind en de toekomst!!!!

Lala72's avatar
3 weken geleden

Oooow lieve Mama onzekerheid is met het ouderschap verweven... Hier een Mama van 7. In de leeftijd van 3 tm 22.. En ik kan je uit ervaring vertellen dat zorgen maken en beren op de weg zien eigenlijk nooit meer stopt.. Wat de Mama hierboven zegt... Probeer die gedachtes niet de overhand te laten krijgen... Kinderen krijgen en opvoeden is heel erg veel loslaten.. Heel veel heb je namelijk niet in de hand.

Sjarlie's avatar
3 weken geleden

Ik weet het, dat maakt het, naast echt heel mooi, ook heel zwaar soms. Ik weet ook wel, zorgen maken terwijl er nog geen zorgen zijn is zonde van m'n energie. Ik probeer de gedachtes niet de overhand te laten krijgen, gelukkig lukt dat meestal ook wel hoor! Dank je wel voor je lieve reactie <3

Skawa 's avatar
3 weken geleden

Ik denk dat iedereen dit gedeeltelijk ervaart. Ik had geen angsten over mezelf als moeder of ons al gezin maar wel angst dat er iets mis ging in de zwangerschap. En ik wil je niet met meer zorgen opzadelen maar dat blijft. Als ze geboren zijn heb je de verhalen van wiegendood, worden ze ziek ben je doodsbang dat er iets mis gaat. Nu is de oudste 8 en gaat meer de wereld in dan ben je bang voor aanrijdingen / ongelukken. Het verbaasde mij ( ergens naïef misschien) dat je vanaf het moment van die positieve test altijd wel iets van doemscenario’s kan bedenken en t leven nooit meer zorgeloos is. Maar ik ben wel van nature positief ingesteld en probeer die gedachten niet teveel ruimte te geven en te genieten in het hier en nu van mijn fantastische meiden. Ik wens je veel geluk met je kindje en je gezin

Sjarlie's avatar
3 weken geleden

Dank je wel voor je reactie! Ja echt vanaf het moment dat die positieve test er was, gaan er doemscenarios door mn hoofd. Mn inlevingsvermogen is extreem goed dus ik voel zo'n beetje letterlijk wat ik zou voelen op t moment dat zoiets gebeurd. Heel pittig! Probeer t ook zo min mogelijk ruimte te geven, lukt alleen niet altijd natuurlijk. Ik zei laatst nog tegen mn vriend dat deze angsten en spanningen bijna reden zouden zijn om geen kinderen te willen. Maar goed, ik weet dat er ook heel veel positieve dingen tegenover gaan staan. Dus t komt ook wel goed. Dank je wel! Jij ook heel veel geluk met je gezinnetje!