Alsof ik m'n eigen verhaal lees... Ik voelde me ook beroerd en niet mezelf in t begin van m'n zwangerschap, erg neerslachtig en kotsmisselijk. Later ging het wel weer beter maar ook ik heb 18 kilo mee moeten zeulen. Toen ik met 40.4 (ja ik moest er lang op wachten) wat meer harde buiken kreeg begon ik te twijfelen of het begonnen was, ik liet voor de zekerheid m'n vriend vast naar huis komen, een kwartier later (17:00) had ik weeën, de verloskundige kwam direct omdat ze al verwachtte dat het snel zou gaan, zodra m'n vriend thuis was (17:30) gingen we naar het ziekenhuis, onderweg kreeg ik bizar heftige weeën en kon ze niet meer opvangen (persweeën). 17:50 holde de verloskundige met mij in rolstoel de bevalkamer binnen, 18:00 braken ze m'n vliezen en 18:10 was ons meisje er. Ik had al een snelle eerste bevalling van 6 uur gehad, maar dit sloeg alles met krap 1,5u. Om 23:00 waren we weer thuis.

Das lekker vlot :-) Ook ik had dat. De 1e binnen 3 uur was de klus geklaard. En had ook zoiets van en nu? Nummer 3 vloog er met een perse er zo uit haha. En toen moest ik zelf even bij komen en de verloskundige zat daar maar nog even met de jongste haha. Nummer 2 was een stukje rustiger qua alle emoties.

Bij mij ging het tijdens het zwangerschap ontzettend goed, maar de bevalling zelf..... Daar wil ik niet eens meer over na denken joh.....