Dank voor jullie reacties, voor wat betreft het twijfelen daar ben ik wel uit inderdaad. Ik had het eerder goed destijds met haar kma en nu weet ik ook zeker dat ze nagekeken moet worden. Wat me voornamelijk ontzettend frustreert is km daar te komen. Ik heb de huisarts elke dag aan de tel maar die lijkt het niet echt te begrijpen. Ik heb nu via het cb een afspraak gemaakt met de kinderarts van daar. Zij heeft mij destijds ook doorverwezen voor een provocatie (die eind nov pas plaats gaat vinden) maar ik heb er vertrouwen in dat zij iets verder zal kijken. Voor nu lijkt de kleine zich weer beter te gaan voelen gelukkig maar de komende weken houdt ik ook een log/dagboek bij van eten en drinken. Dit deed ik eigenlik enkel als ze weer ziek werd. Maar wellicht dat ik iets anders moet doen wat betreft de voeding. Het kan nooit kwaad het even op papier te hebben.

Zoals al meer hebben geschreven: je moedergevoel moet leidend zijn..in 1 van mn pedagogiek boeken stond nadrukkelijk geschreven dat moeders (meestal maar vast ook vaders of andere verzorgers) hun kinderen het beste kennen tot de meest inimini veranderingen. Een huisarts of andere arts ziet je kindje maar heel kort en moet daarbinnen onderzoeken en een oordeel vellen...als iets niet goed voelt voor jou dan zou ik altijd naar een arts gaan. Liever 1x te veel dan een keer te weinig...

mee eens, wij hebben een chronisch ziek meisje (wat stabiel is), aan begin geen goed gevoel waarbij alles goed uit zag, waardoor we het drinken gelijk goed zijn gaan bijhouden. 2 maand geleden hadden we de waterpokken, met kreunen en andere symptomen waarvoor je eigenlijk naar huisarts moet. Na 4 dagen kreeg ze koorts waarvoor we leverontsteking moeten uitsluiten, en daar verhaal gedaan met alles van de afgelopen dagen, toen kregen we te horen dat de huisarts slechte zaak had, om ons niet te willen zien met deze klachten. 2e dag hierover gebeld. Dus altijd naar je gevoel luisteren, en anders huisartsenpost vanavond, of een collega vragen

Dank jullie. Inderdaad ik vertrouw 100% op mijn moeder gevoel dat zeker. Door de ervaringen met het ontdekken van de kma heb ik dat mogen leren. Maar ik wordt er zo verschrikkelijk moe, boos en vooral gefrustreerd van dat het allemaal zo ontzettend moeilijk moet zijn ook. Soms voel ik me een gek die verdwaald is. Zodoende heb ik ook besloten vanavond gewoon naar de hap te gaan ze kijken maar desnoods moeten ze me er weg slepen. Maar het zou toch niet zo moeten denk ik dan.